Sowniki recenzja

"Sowniki" to debiutancki thriller psychologiczny Kamili Bryksy z 2021 roku.

Akcja książki rozgrywa się na Podlasiu. Od pierwszych stron poznawałem rodzinną tajemnicę, która wyjawiała się ze spowitej mgłą podlaskiej wsi Sowniki.

Główny bohater Bernard, po śmierci swojej żony, postanawia odwiedzić jej rodzinę. Do tej pory nie miał takiej okazji, gdyż zmarła żona stroniła od nich nie chcąc utrzymywać jakichkolwiek kontaktów z najbliższymi.

No i tak trafiłem do podlaskiej wsi, gdzie życie od lat toczy się niespiesznym rytmem. Otóż nie tutaj. Zawitałem bowiem do wsi, w której jednak wydarzyły się nietypowe zdarzenie. Wiele lat temu doszło do tajemniczych zniknięć. Pojawienie się w Sownikach Bernarda otwiera zabliźnione rany, wracają trudne wspomnienia, ciężka mgła, która nakryła się na tych tajemnicach powoli zaczynała się unosić odkrywając mroczne, rodzinne tajemnice.

Autorka cudownie tkała tę historię. Każda przeczytana strona oplatała mnie jak gęsta mgła. Stawałem się uczestnikiem rodzinnych dramatów. Współczułem. Towarzyszyłem. Próbowałem zrozumieć. Oplatająca mnie mgła tajemnic była podstępna, zwodnicza. Miałem wrażenie, że akcja raz zwalnia, by za chwilę gwałtownie przyśpieszyć powodując mętlik w mojej głowie. Nie zawsze rozumiałem co do mnie dociera.

"Dostosuj się albo zniknij. Nie drąż tematu. Tajemnice mają zostać tajemnicami". Złowieszczy słowa krążyły nad moją głową jak sępy nad padliną. Kwestią czasu było czy dam radę obalić mur milczenia czy jednak się poddam?

Brnąłem więc dalej. Przymierzałem ulicami Sowników. Rozmawiałem z mieszkankami i mieszkańcami wsi. Szukałem odpowiedzi na kłębiące się w mojej głowie pytania. "Problemy nie rozwiązują się same, trzeba im pomóc" i ja to właśnie czyniłem.

Autorka ciekawie zbudowała portrety psychologiczne rodziny pokazując ją jako konstrukcję zbudowaną z wielu członków, a każdy z nich posiada swoją indywidualność.

Zakończenie zaskakuje. Nie tego się spodziewałem. Ale to nawet dobrze, bo dzięki temu pozostałem w osłupieniu i lekkim niedowierzaniu. Takie zakończenie spowodowało, że ta historia mocniej wryła się w moją pamięć i dała pretekst jeszcze długo po lekturze do rozmyślań czy faktycznie rodzina jest najważniejsza i ile bym dla niej zrobił, aby ją ocalić?

Zapraszam Ciebie do czytelniczej podróży. Zawitaj wraz z Bernardem do podlaskiej wsi i daj się wciągnąć w rodzinne tajemnice.
Polecam! Czytaj!