Taterniczki recenzja

Z „Taterniczkami” Agaty Komosy-Styczeń mam problem. Dlaczego? Przecież jest o górach, a taka tematyka jest mi bliska, szczególnie gdy góry (te wyższe) pozostają w strefie marzeń i wspomnień. Przede wszystkim nie poczułam sensu powstania tej książki. O ile lubię i cenię biografie znanych wspinaczy i himalaistów, tak tu mam kłopot. Bo jak nazwać i zaklasyfikować bohatera? Kobiety? Czy nie mogło być po prostu o ludziach związanych z górami? Pewne jest, że góry nie są dla wszystkich, choć kuszą i wabią. Wiadomo, że w społeczeństwie przypisano konkretne role do płci. Ale czy faktycznie miało to wpływ na górskie wędrówki?

„Taterniczki” to historie kobiet i opowieści o kobietach. To zapis rozmów, sylwetki kobiet związanych z górami. Każdy rozdział książki to inny przedział czasu, inna epoka, inna historia. Brakuje tu wspólnego mianownika, prócz gór rzecz jasna. Praktycznie wszystkie wnioski koncentrują się na tym, jak to kobiety miały, i mają ciężko, bo dom, bo noszenie spódnic, bo wychowywanie dzieci. A one chciałyby zdobywać szczyty! Oczywiście wina w tym mężczyzn, bo to oni nie chcą kobiet w swoich zespołach. Za mało górsko, za bardzo feministycznie.

Autorce należą się pochwały za wyszperanie materiałów i postaci, bo jest tego naprawdę sporo (zaczyna historią z XVI wieku!). Zabrakło indeksu czy spisu postaci, by łatwo i szybko nawigować w tekście. Narracja jest prosta, bez zbędnych opisów i ozdobników. Jest autentycznie, szczególnie że jasno pisze o wszelkich animozjach i antypatiach w środowisku. Dużo skróconych opisów szlaków, szczytów – lepiej gdyby ta kwestia była bardziej rozbudowana. Zabrakło choć szczypty tego górskiego zachwytu…, by choć przez chwilę poczuć klimat panoramy Tatr Zachodnich czy tafli Morskiego Oka.

Druga część – ta bardziej współczesna – jest zdecydowanie lepsza. Wreszcie jest o pasji, o spełnianiu marzeń i przekraczaniu granic. Może te fragmenty się lepiej przyswaja, bo opierają się na realnych rozmowach autorki z bohaterkami.

Nie jest to publikacja, do której będę wracać, choć ładnie wygląda na półce. Nie było chemii miedzy nami.