Recenzja książki Taterniczki

"Kto raz wstąpi w tajemniczą Tatrów głębię, kto raz odetchnie lekkim, wonnem ich powietrzem, kto zapozna się z tym najpoczciwszym na świecie ludem, pod ich opieką i w ich cieniu wzrosłym, ten niezawodnie zostawi tam połowę serca; bo te wspaniałe szczyty, te czarujące doliny, rozkoszne polany, bystre potoki, jakiś niepojęty wpływ wywierają na całą istotę człowieka, wabią i przywiązują do siebie tak, że tęsknimy za niemi jakby za drogą sercu osobą."
- Maria Steczkowska "Obrazki z podróży do Tatrów i Pienin"

"Taterniczki" to piękna przygoda, która zaczyna się w XVI wieku pierwszymi górskimi podbojami Beaty Łaskiej. Każda następna strona prowadzi nas przez kolejne kobiece lata, tysiąclecia w Tatrach - przez okres świetności jakim były lata 70 i 80 ubiegłego wieku i takie sławy jak m.in. Wanda Rutkiewicz czy Halina Kruger-Syrokomska - by dotrzeć do teraźniejszości i oddać głos współczesnym taterniczkom.

Czy w górach kobiety mają trudniej?
Czy łatwo jest się odnaleźć w męskim świecie?

Odpowiedzi na te i mnóstwo innych pytań znajdują się w tej książce.
Siła pasji, upór, determinacja. Lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników gór.

Poniżej wrzucam dwa z moich ulubionych cytatów, które znajdują się w książce ;)

" Fascynacja Tatrami miała związek ze sztuką i literaturą. W XIX wieku młodopolscy artyści, pragnący zbratania z ludem, lubujący się w folklorze i wszelkich regionaliach, zachłysnęli się kulturą Podhala. Jan Kasprowicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer czy Stanisław Witkiewicz, a w późniejszych latach Maria Pawlikowska-Jasnorzewska byli najlepszymi ambasadorami gór wysokich i taternictwa, o jakich dzisiaj agencje reklamowe mogą tylko pomarzyć."

" Marzena i Lida – dwie siostry, które swoją krótką, choć intensywną karierą taterniczą zdążyły mocno namieszać w środowisku taterniczym, wśród artystów i emancypantek. Siostry urodziły się w Zakopanem i były wychowywane wraz z bratem przez matkę, która wcześnie owdowiała. Obydwie od dzieciństwa chodziły po górach, ale prawdziwe wspinanie i rozwiązywanie taternickich problemów zaczęło się dla nich w 1928 roku. Dużo bardziej zawzięta była Marzena, ona szła w góry z misją. Poza tym, że chodziła, to działała i publikowała. Nie podobała się jej dyskusja o tym, czy kobiety powinny samodzielnie się wspinać. "