Koralina recenzja

Synowa przywiozła mi wnuczkę na weekend jak zwykle razem z kilkoma książkami. Takim sposobem "Koralina" trafiła w moje ręce. Zaczęłam ją czytać wieczorem razem z wnuczką, lecz gdy zauważyłam, że trochę się boi, zdecydowałyśmy zostawić jej lekturę na dzisiejszy poranek. I była to bardzo dobra decyzja, gdyż rankiem, gdy słońce świeci łatwiej bez strach ogarnąć opowieść dziewięciolatce bez strachu.
Chociaż ja pamiętam, że większość bajek zawierała momenty nawet przerażające, ale zauważyłam, że obecne pokolenie dzieci boi się zupełnie innych strachów..., dla mnie ta książka to ciekawe odkrycie, nie znałam wcześniejszych utworów autora, lecz może warto się z nimi zapoznać.

Dziewczynka o imieniu Koralina przeprowadziła się z rodzicami do nowego mieszkania. Ponieważ lubi wszystko sama badać, ruszyła na zwiedzanie domu oraz poznanie nowych sąsiadów. Jednak dość szybko poszło jej badanie całej okolicy i ponownie zaczęła się nudzić. Rodzice zajęci swoimi obowiązkami nie poświęcają jej zbyt dużo czasu. Przypadkiem zauważa zamknięte na klucz drzwi w swoim mieszkaniu. Gdy mama otwiera te drzwi, okazuje się, że jest tam ściana z cegieł i nie ma przejścia. Jednak dziewczynka jest pewna, że po drugiej stronie jest inne mieszkanie...
Gdy pewnego dnia zostaje sama w domu, zdejmuje klucz z wieszaka i otwiera ponownie drzwi. Ukazuje się długi korytarz a za nim niemal identyczne mieszkanie jak jej. Lecz to oczywiście tylko złudzenie. Koralina rozglądając się po nowo odkrytym mieszkaniu zauważyła, że są tam niezwykle interesujące zabawki, które czasem jakby ożywają. Zaskoczona dziewczynka odkryła również nowych rodziców, którzy zachęcają ją do pozostania w tym mieszkaniu oraz obiecują, że będą ją bardziej kochać i zajmować się nią niż prawdziwi rodzice. Nie chcą żeby wracała do siebie.

Koralina zauważa również bardzo dziwne lustro, wydaje się jej, że ktoś tam jest..., najbardziej zadziwia ją fakt, że spotkała kota, który potrafi mówić.

Można czasem zauważyć podobieństwo tej książki do "Alicji po drugiej stronie lustra", lecz nie do końca.
Niesamowita momentami niepokojąca atmosfera oraz mgła wokół domu może nawet przyprawiać o gęsią skórkę. Lecz chwile grozy nie trwają zbyt długo, bo sama książka nie jest gruba. Szybko się ja czyta.
Lektura tej książki pozwala na refleksję nad tym, że trzeba czasem zdobyć się na odwagę po to, by zmierzyć się ze swoimi lękami aby zrobić coś dobrego nie tylko dla siebie, ale przede wszystkim dla innych.
Moim zdaniem bardzo dobre opowiadanie fantastyczne a mojej wnuczce również się spodobała ta historia.