Letnie przesilenie recenzja

Letnie Przesilenie to książka, na którą bardzo czekałam i po którą dość szybko sięgnęłam, kiedy już do mnie dotarła. To książka, która wywołała u mnie sporo emocji. W której czasem to co się dzieje, jest chore. Książka, którą ostatecznie było mi naprawdę trudno ocenić.

Oliwia trafia do Starej Sosny, gdzie ma się opiekować kilkuletnią Heleną. Praca, jak praca. Może i tak. Ale nie dom, jak dom...
Ekscentryczna rodzina, mała Helena, mówiąca o odwiedzającym ją lisie. Czy to po prostu jej wybujała wyobraźnia? W końcu ściany domu pełne są martwych zwierząt...
Dwaj bracia, bliźniacy, Olgierd i Fabian. Bracia, których trudno zrozumieć, tajemniczy, czasem z szaleństwem w oczach. Miły Fabian i przerażający Olgierd? Ha!
Bracia kusili, testowali, trudno było ich rozgryźć. Dwuznaczne docinki wywoływały strach. Jednocześnie ich urok odbierał jej rozsądek. Pożądanie... jak może go pragnąć?!
Do tego ten dom, dom, którego się bała i który ją fascynował. Jego odgłosy, trzaski, szmery. I jeszcze ten las, i którym nikt nie chciał opowiadać! Co takiego się w nim kryło?
To wszystko było jak gra, chora gra, jest jak ten las, chowający w swych zakamarkach wiele tajemnic, fascynuje i przeraża, opłata jak ten bluszcz.
Naprawdę dobrze stworzony przez autorkę klimat! Stara Sosna była tak innym światem, że kiedy nagle wspomniany był Poznań, wydawało mi się to takie odrealnione, niepasujące, zbyt normalne.
Wciąż miałam wrażenie, że gdzieś czai się coś niedobrego.
Brakowało mi tylko rozdziałów z perspektywy bliźniaków, chętnie bym weszła w ich głowy. Ich kreacja naprawdę mi się podobała.
No właśnie i było tak dobrze, a kiedy w końcu to co najważniejsze wyszło na jaw, to na co tak czekałam! Puff... balonik nawet nie tyle co zaczął maleć wraz z uchodzącym z niego powietrzem, co pękł z hukiem 🙊 no nie podobało mi się to, było takie... uggh, głupie. Nie potrafię znaleźć żadnych sensownych wyjaśnień na coś takiego.
Przyznaję, że miało to naprawdę duży wpływ na odbiór całości. Dodatkowo brakowało mi wciąż kilku odpowiedzi. Wprawdzie książka kończy się tak, że bardzo możliwe, że będzie miała kontynuację, jednak, o ile widząc nazwisko 'Langner Anna' od razu w mojej głowie pojawia się "chcę!", to tym razem nie jestem pewna czy po nią sięgnę.