Balony recenzja

''...Zniknęły spaliny i smród śmieci, pnącza pochłonęły wszystko, a kwiaty roztoczyły zapach, przypominający trochę aromat świeżej mokrej trawy o poranku albo lasu, który budzi się do życia po długiej zimie. 
Przywoływały również zapach strachu. Każdy odczuwał go inaczej. Jedni czuli świeże polne kwiaty, ale dostrzegali w ich aromacie jakąś zgniłą cząstkę. Inni czuli piękno i naturalność lasu, ale zauważali w nim zwłoki wilka. Mrok mieszał się z jasnością. Tak teraz wyglądał świat. Był cudownie piękny, ale i niesamowicie niebezpieczny.'' 

''[...]Niedługo wszyscy zginą, a ci którzy pozostaną przy życiu, będą tworzyć nowy świat, nowe życie na gruzach starej cywilizacji. Obserwował to już wiele razy, widział, jak jego rośliny wzrastały ze zwłok, czuł już te, magiczne kwiaty, marzył o nowym życiu, które urodzi się z krwi i resztek.''

''[...]Samotność to głupia k..wa, pomyślał. Stoi sama w ciemności i czeka w ciszy, aż do niej wejdziesz. A kiedy to zrobisz, nie chce cię wypuścić, łapie cię nogami, przygniata do ziemi i krzyczy twoje imię, wdziera się w twoje serce i maluje na nim tatuaże. Kiedy uświadamiasz sobie, co się dzieje, jest już za późno. Zapadasz się w jej ciemność, tatuaże wskazują drogę, ale nie wyjmiesz sobie serca. Musi zostać w środku, razem z nią, na zawsze.''