Cienie recenzja

W kolejnym tomie opowieści o śledztwach komisarza Mortki mamy kontynuację paru wątków z poprzedniego kryminału Chmielarza – 'Osiedle marzeń'. Pojawia się gangster Borzystowski, jego pomagier Mieszko, mamy policjanta Kochana, który wpada w duże kłopoty, pojawia się inspektor Andrzejewski i jeszcze parę postaci. Prawdę mówiąc, w czasie lektury słabo pamiętałem tamtą książkę, ale wydaje się, że jej znajomość nie jest konieczna do zrozumienia obecnej.

A rzecz cała zaczyna się od zabójstwa dwóch kobiet w podwarszawskiej willi; podejrzanym jest Kochan, który się ukrywa. Równolegle prowadzony jest wątek współpracowniczki Mortki – Suchej, która bada sprawę gwałtu na młodym chłopaku; zamieszani są ludzie z pierwszych stron gazet. Ważną rolę w intrydze odgrywa dosyć odrażająca postać lobbysty Łazarowicza, a w środku tego wszystkiego jest nasz dzielny komisarz Mortka, który wszystkie zagadki rozwiązuje przy pomocy rozumu i pistoletu, dzieje się.

Trzeba powiedzieć, że skonstruowane to bezbłędnie, czyta się z przysłowiowymi wypiekami na twarzy, jeśli chodzi o formę, to Chmielarz osiągnął duże mistrzostwo. Poza tym mamy fajne wątki obyczajowe: dosyć wesoła jest historyjka o studentach, u których Kochan podnajmuje pokój.

Z drugiej strony trochę się to wszystko ciągnie za bardzo, słuchałem audiobooka, ale zaczął mi się w pewnym momencie potwornie dłużyć, przerzuciłem się więc na ebooka. Strasznie dużo tam wątków, pobocznych historii, które mało wnoszą do treści, i można by je bez wielkiej straty usunąć. Na przykład wątek Marka czy Iwony.

Poza tym trochę w książce za dużo trupów, przelewu krwi, tortur, naliczyłem w książce osiem morderstw, jakaś straszna rzeźnia. Łączy się z tym problem tak zwanej porządnej czy racjonalnej osoby, która nagle wpada w jakiś amok i zabija niewinnych ludzi, dla mnie to psychologicznie zupełnie nieprawdopodobne: po co zabijać jeśli można problem rozwiązać na sto innych, nie tak skrajnych i ryzykownych sposobów.

Powiecie, że się czepiam, pewnie tak, ale od Chmielarza, którego uważam za jednego z najbardziej utalentowanych twórców kryminałów w Polsce, trzeba też dużo wymagać.

W sumie bardzo dobry kryminał.