Wszystko pochłonie morze recenzja

Kiedyś syreny chodziły pomiędzy śmiertelnikami. Pamiątką tych czasów jest przepis na truciznę, na którą nie ma lekarstwa.

Właśnie tą trucizną zostaje otruty Książę Sieldige. Jednak zamiast od razu umrzeć zapadł w śpiączkę, dzięki której można było go jeszcze uratować. Jeden z trzech najbliższych rycerzy księcia wraz ze swoją przyjaciółką łączą więc siły, żeby ocalić władcę. Bo wiedzą, że jeśli on umrze, to Sieldige może upaść i już się więcej nie podnieść przez czyhających na tron spiskowców. Aletha i Leto niepewni tego, kto im sprzyja, a kto próbuje zaszkodzić, próbują więc ze wszystkich sił znaleźć antidotum i znaleźć trucicieli, aby ich ukarać. Czy uda im się to wszystko? Jeśli tak, to jaką cenę będą musieli za to zapłacić?




Na wstępie muszę zaznaczyć, że gdyby nie tytuł i świetna okładka Dominika Brońka oraz to, że w książce miały się pojawić syreny, to pewnie aż tak bym się nie jarała tą książką. Bo może wiecie albo i nie, ale ja od zawsze uwielbiałam syrenie legendy i wszystkie bajki typu ,,Mała Syrenka" czy chociażby słynne ,,H2O wystarczy kropla" (stąd też poniekąd mój czerwony kolor włosów). Dlatego czułam, że muszę sięgnąć po tę książkę... dlatego nie rozumiem do końca, jak to się stało, że nagle dopadł mnie zastój czytelniczy gdy czytałam ,,Wszystko pochłonie morze". Na szczęście jakoś sobie z nim poradziłam i dzięki temu mogę wam trochę opowiedzieć o książce.

A moją opowieść zacznę od tego, że myślałam, iż pojawi się tutaj więcej legend i magii (mimo, że ta się pojawiała, to mam wrażenie, że było jej za mało) oraz brakowało mi takiego rozwinięcia pewnych spraw, jak np. podczas wyprawy Alethy na poszukiwanie antidotum. Mam wrażenie, że gdyby ta sekwencja była nieco dłuższa i bardziej rozbudowana to byłaby to najlepsza scena z książki. Bo nie ukrywam, że bardzo mnie ciekawiła tamta sytuacja i kobieta, zwłaszcza że dzięki niej mogliśmy dowiedzieć się jeszcze więcej na temat Modron i syren... no ale niestety autorka popędziła dalej.

W ogóle muszę przyznać, że z początku trochę się gubiłam w tej całej religii, kulturze i spiskach, jakie zaprezentowała nam Magdalena Kubasiewicz. Jednak kiedy głębiej się wchodzi w książkę, to wtedy wszystko bardziej staje się bardziej logiczne i sprawia, że czytelnik tak samo jak Leto szuka tej osoby, która byłaby odpowiedzialna za to całe zamieszanie. A muszę przyznać, że to nie są łatwe poszukiwania i ja sama do końca książki nie miałam pojęcia, kto konkretnie poważył się na otrucie Księcia.

,,Wszystko pochłonie morze" to opowieść o spiskach, legendach, odwadze i cenie, którą należy zapłacić. To także historia o wielkiej przyjaźni i stracie, a także o zmianach, jakie zachodzą w człowieku pod wpływem różnych wydarzeń. Książka mi się podobała i dlatego z mogę jej przyznać 7/10, mimo drobnych niedociągnięć i nierozwinięciu nieco ciekawszych dla mnie wątków.