Bezczelna recenzja

„Bezczelna” to historia młodej kobiety, która tkwi w pułapce niezrozumienia i poniżenia. Jeśli dodamy do tego bardzo konserwatywnych rodziców i etykietkę tytułowej bezczelnej, robi się z tego duży kłopot. Kinga ucieka od problemów w muzykę i znajomości. Przypadkowo poznaje Marcela, który, można powiedzieć, pokazuje jej zupełnie inny świat, którego bohaterka najpierw bardzo się boi, a potem okazuje się, że zakazany owoc smakuje najlepiej.

Podeszłam do tej książki bez oczekiwań, bo to moje pierwsze spotkanie z twórczością Melisy Bel. O poprzednich książkach tylko słyszałam. „Bezczelna” pozostawiła mnie z mieszanymi uczuciami. Podobała mi się główna bohaterka – silna kobieta, która walczy o swoje. A ma z kim walczyć – co jak co, ale los rzucił jej pod nogi wiele kłód. Szczerze mówiąc, zachowanie nauczycieli w stosunku do bohaterki mroziło mi krew w żyłach Sposób prowadzenia akcji i fabuła również na plus. Szczególnie podoba mi się podział na dwie części. W pierwszej czytamy o młodej, stłamszonej Kindze, a w drugiej, o dorosłej, pewnej siebie kobiecie. Odniosłam wrażenie, że akcja toczy się dość wolno, nie ma tutaj wbijających w fotel wydarzeń, ale książkę czyta się bardzo dobrze i płynnie, głównie dlatego, że jest napisana lekkim językiem. Ważnym elementem jest też wątek negatywnego wpływu społeczeństwa, który nieustannie przewija się w tle. To, jakiego traktowania doświadczyła Kinga ze strony rodziców, szkoły i niektórych znajomych, sprawia, że jej pewność i wiara w siebie prawie nie istnieje. Dopiero kiedy wyrywa się z rodzinnego domu, ma szansę zbudować poczucie własnej wartości i spróbować tego, co było do tej pory zabronione.

Książka była naprawdę dobra. Zabrakło mi trochę motywu muzyki, która była przecież ogromną pasją Kingi. Tak jak już pisałam wcześniej – moim zdaniem akcja też jest dość powolna, nie ma typowej fabuły, ale czyta się naprawdę dobrze.

Czy sięgnę po kolejną część? Z chęcią, bo ogólna ocena książki to 7/10, więc było całkiem dobrze.

A Wam polecam ;)