Białe kłamstwa recenzja

Po lekturze świetnej drugiej części przygód Agaty Stec, kontrowersyjnej policjantki z gdańskiego wydziału śledczego, od razu zabrałam się za lekturę „Białych kłamstw”. Z czystym sumieniem stwierdzam, że ta część okazała się najlepsza z całej serii.

Po zabójstwie Jacka Biernata, mężczyzny bardzo bliskiego Agacie Stec, kobieta niespodziewanie znajduje się w kręgu podejrzeń i mimo braku konkretnych dowodów trafia do aresztu. Dość wysoka kaucja ustalona przez prokuratora zmusza Agatę do przyjęcia pomocy ze strony brata, znanego i cenionego psychologa, Artura Kamińskiego. Rola, jaką odgrywa Kamiński w ostatnich wydarzeniach, staje się coraz bardziej podejrzana. Stec postanawia zagrać w jego grę, jednak z czasem okazuje się, że z łowcy stała się zwierzyną.
Czy Artur pomoże siostrze, czy może ma wobec niej inne plany? Kto faktycznie pozbawił życia Biernata i wrabia w to Agatę? A może faktycznie to ona jest winna zbrodni? Jeżeli chcecie poznać odpowiedzi na te, jak i inne pytania, zapraszam Was do lektury.

„Białe kłamstwa”, ostatni tom przygód Agaty Stec, okazał się dla mnie rewelacyjną lekturą. W tej historii otrzymałam odpowiedzi na wszystkie pytania, które po przeczytaniu poprzednich tomów zaprzątały moją głowę.
Autor stworzył fenomenalną finałową część serii. Bardzo podobała mi się skonstruowana fabuła, wartka akcja, która nie zwalniała nawet na moment i dostarczała mi mnóstwo emocji, jednocześnie serwując zaskakujące zwroty, i oczywiście bohaterowie, którzy wykreowani są bardzo dobrze pod każdym względem. Szczególnie podobała mi się kreacja Artura Kamińskiego. Już dawno nie miałam do czynienia z tak oryginalnym bohaterem.
„Białe kłamstwa” to idealnie zwieńczenie trylogii. Autor dokładnie wszystko przemyślał, tworząc tę serię i dopracował ją w każdym szczególe. W swoich powieściach zawarł wszystko to, czego zagorzały fan gatunku oczekuje od dobrze skrojonego kryminału. Tym samym seria z Agatą Stec staje się jedną z moich ulubionych serii kryminalnych.
Niezmiennie zachęcam do lektury.