Poezje recenzja

"Poezje" Edgara Allana Poego, jak sam tytuł informuje - jest to tomik poezji składający się z 32 krótkich, ale zaskakująco świetnych, typowo gotyckich dzieł tego autora. Każde z nich jest oryginalne na swój sposób i porusza inne tematy oraz zawiera różne mądre przekazy. Nie obyło się również bez klasycznego klimatu dzieł Poego; wiersze owiane są mistycyzmem, tajemniczością, niepokojem oraz grozą. Głównymi wątkami, które się w nich przeplatają są: miłość, kojarząca się naszemu poecie ze śmiercią (która jest kolejnym wątkiem), przekleństwo, tęsknota, a nawet strach. To już samo w sobie brzmi kusząco.

Poezje nie mają także konkretnej kolejności tematycznej, co również jest ciekawe, ponieważ czytając wiersz za wierszem nie wiadomo co będzie czekać na następnej stronie. Niektóre z nich są bardziej obfite w metafory, a inne są napisane raczej prostym językiem, stricte bezpośrednim. Dlatego też czytelnik może interpretować wszystko na swój własny sposób, a przy tym czerpać większą radość z czytania, nie używając konkretnych schematów do zrozumienia co autor miał na myśli.

Kolejny fakt, który zaskakuje - w tym wydaniu można się natknąć na kilka tłumaczeń danego wiersza, które się od siebie w pewnym stopniu różnią. Wpływa to oczywiście na samą interpretację dzieła, jak również zrozumienie go przez czytelnika, ponieważ każdy z nich przekładała inna osoba.

Tomik jest przepełniony cudownymi dziełami Poego, jednak najbardziej z jego twórczości tutaj zawartej spodobał mi się "Kruk", czyli jego najbardziej znany POEmat. Ciekawa interpretacja symbolu kruka jako żałoba i niekończące się rozpamiętywanie przyprawia o ciarki oraz nakłania do przemyśleń. Owiany ponurym, upiornym klimatem wiersz stanowi perełkę całego zbioru, który jak najbardziej gorąco polecam.