Brak wiadomości od gurba recenzja

Pierwsze spotkanie, pierwsze zapoznania. O Mendozie naczytałam się tyle, że mogłabym sama opowiedzieć o jakiejś jego powieści zupełnie jej nie czytając. Chwalą go wszyscy i coś w tym musi być, bo jego książka jest: lekka, przyjemna, zabawna, napisana z dystansem do ludzi, wypacza błędy, ukazuje pozytywy. W niekiedy ironiczny sposób wytyka nam błędy naszego życia. Powieść na tyle fascynująca, że warto po nią sięgnąć!

Na nową powieść tego hiszpańskiego pisarza skusiłam się po bardzo zachęcającej recenzji Skarletki. Nowa powieść, chociaż w Hiszpanii wydana już dwadzieścia lat temu, błyszczy humorem, żartem i nieskrywaną ironią do codziennych zasad życia na ziemi. Mimo, ze temat już znany to dla mnie nieznany od tej strony. Wypaczenia, jakie Mendoza pokazuje w książce wywołują salwy śmiechu u czytelnika. Autor zręcznie wprowadza do Barcelony dwóch kosmitów, jednego zagubionego – Gurba- i jego przyjaciela, który Gurba odnaleźć musi. W swoich poszukiwaniach Kosmita musi odnaleźć się na ziemi, chociaż czasami ta daje mu w kość. Jako kosmita o umyśle czysto matematycznym dziwią go nasze (banalne)metody, w niektórych sprawach. Mówiąc szerzej: Kosmita to rodzaj turysty, który zagubiony w odwiedzanym mieście musi sobie jakoś radzić. A Kosmita radzi sobie rewelacyjnie.

"Kosmita kupuje narty i szusuje w nich latem po drogach Barcelony. [...]Trafia na komisariat."

Podczas czytania tej powieści zastanawiałam się na jednym, czy to, co nam wydaję się normalnym, codziennym zachowaniem nie jest czasem dziwactwem? Każdy zaczyna dzień od jakiś odgórnie ustalonych czynności. Nie da się ich okrążyć, bo już weszły nam w krew.

Cudowna, niezwykłe wciągająca, przezabawna i urocza, ironiczna i absurdalna, ale szczera i pomysłowa. Świetna na upały i gorące lato, idealna na chwilę relaksu i poprawę humoru. Mendoza udowadnia, że wart jest swoich opinii.