Brunatna kołysanka. Historie uprowadzonych dzieci recenzja

O rabunku dzieci rasowo cennych... w trakcie II wojny światowej i po. Ale nie tylko. Przerażające, a jednak działo się. Do dzisiaj żyje wiele osób, które nie wiedzą kim są. W jedną i w drugą stronę. Dla mnie porażające było zderzenie z informacjami o bezwzględnym po wojnie odbieraniu dzieci z kochających rodzin zastępczych, nie patrząc na dobro dziecka, co dzisiaj, być może, nie mogłoby mieć miejsca. Dlaczego tak się działo? Zemsta na Niemcach? Na dzieciach? Na sobie? 
 Być może nie w takim samym wymiarze, ale działo się podobnie i w drugą stronę.
 Opisywane sceny odrywania dziecka od płaczącej matki zastępczej Niemki po to, by umieścić je w domu dziecka, ale za to polskim, by przez całe swoje dzieciństwo dziecko to było wytykane palcami jako "Niemra" i tak samo bite za mówienie po niemiecku jak odwrotnie - za mówienie po polsku...
 Może za bardzo patrzę na dobro dziecka, a nie dobro narodu... Ale widzę w tym zapłatę niewinnych dzieci za zabawy dorosłych w wojnę. Bardzo to smutne ale, niestety, prawdziwe.

A czymże jest naród jak nie wspólnotą ludzi utworzoną w procesie dziejowym na podstawie języka, terytorium, życia społecznego i gospodarczego, przejawiającą się w kulturze i świadomości swych członków (za wikipedią). No i jak to przeczytałam, to już nie wiem co za dobro narodu przyświecało rabującym… Tak. Od rabunku zaczęłam i na rabunku skończę. Żadne to dobro narodu.

Trzeba znać te historie. Ku przestrodze. Choć ci, którzy powinni, to chyba mają je gdzieś…

No ale polecam.