Czas burz recenzja

Zawsze twierdziłam, że prędzej piekło zamarznie, nim ja przeczytam jakąś powieść Charlotte Link. No i widać musiało zamarznąć i to bardzo, bo nie dość, że przeczytałam powieść wspomnianej autorki, to jeszcze zaczęłam od powieści historycznej, a z tym gatunkiem też mi średnio po drodze. Ale w tym wszystkim moim największym zaskoczeniem jest to, że mi się to bardzo podobało. Klocka liczącego sobie prawie 600 stron połknęłam w niespełna trzy noce, a tom drugi już na mnie czeka…

„Czas burz” jest niezwykle epicką historią kobiet z rodu Dombergów, gdzie na pierwszy plan wysuwa się Felicja Degnelly – kobieta wyemancypowana, silna, wytrwała i nader bezkompromisowa jak na czasy, w których przyszło jej żyć. Powieść rozpoczyna się w przededniu wybuchu I wojny światowej i prowadzi nas przez życie społeczne w cieniu wojny, od Prus Wschodnich, przez Rosję, Estonię, Francję, a nawet Amerykę. Na tle wojennej zawieruchy i szerzącego się bolszewizmu autorka przedstawiła barwną panoramę życia społecznego i konwenansów, a poprzez osobę Felicji dała głos kobietom tamtej epoki. I chyba to był klucz, który sprawił, że powieść trafiła mi do serca, bo uwielbiam powieści o kobietach, a szczególnie tych, które wymykają się sztywnym ramom schematów i stereotypów.

Felicja bowiem to niezłe ziółko. Wie, czego chce, wie, jak to zdobyć i nie liczy się z ceną, jaką być może będzie musiała zapłacić za swoje poczynania. Za nic ma mężczyzn, którzy lecą do niej niczym ćmy do światła, nie bacząc na to, że poparzą sobie skrzydełka. Dla niej są tylko środkiem do celu. Dodam, że potyczki słowne Felicji z Tomem Wolffem to chyba najlepsze fragmenty powieści i najlepiej ilustrują charakter i zuchwałość Felicji.

„Czas burz” kończy się z początkiem roku 1930, tuż po krachu na Wall Street, który dla Felicji nie był wydarzeniem bez znaczenia, i kiedy Adolf Hitler zaczyna powoli wcielać w życie idee nazizmu.

Naprawdę nie sądziłam, że to powiem, ale była to naprawdę bardzo dobra powieść.