Recenzja książki Dobrze, że jesteś

"Dobrze, że jesteś" to świąteczna propozycja od Gabrieli Gargaś.

Zoja kocha Święta Bożego Narodzenia. Dla niej to wspaniały i radosny czas, wypełniony wyłącznie pozytywnymi emocjami. Za to Borys ma zupełnym inne zdanie w tej kwestii. Dla niego święta mogłyby nie istnieć, nie wierzy w magię świąt i całą tą szopkę. Jednak los sprawia, że tych dwoje zaczyna łączyć uczucie, które niestety po pewnym czasie się wypala. Choć nadal się kochają, wiedzą, że to nie ich czas na miłość, więc obiecują sobie jeśli za dwa lata o tej porze wciąż będą za sobą tęsknić, dadzą sobie jeszcze jedną szansę...

"Dobrze, że jesteś" to powieść opowiadająca o niespełnionej miłości, która jest pełna emocji i wzruszeń. Autorka w ciekawy sposób przedstawia uczucie między dwojgiem młodych ludzi "...by złączyć dwoje ludzi, samo przeznaczenie nie wystarczy. Trzeba czegoś więcej niż przeznaczenie". Bohaterowie zdają sobie z tego sprawę. Tak więc nic na siłę, decydują się na rozstanie, dając sobie szanse na nową miłość... ale nie mówiąc sobie żegnaj lecz do widzenia. Nie będę ukrywać, że z początku ta historia była dla mnie bardzo infantylna, a wszystko to za sprawą głównej bohaterki. Zoja, która odgrywa pozytywna rolę w tej historii, a co ważne jej postać przedstawiona jest jako ta, która ma zarażać swoim optymizmem, okazuje się dla mnie bardzo irytująca. Swoim zachowaniem wręcz odpycha - na siłę chce uszczęśliwiać tych, którzy tego nie potrzebują, a wręcz nie chcą! Nawet jeśli jej intencje są szczere to nie każdy z nas lubi, gdy ktoś bez proszenia narusza naszą strefę osobistą. Historia nabiera innego znaczenia od chwili, gdy poznajemy losy Borysa. Dla mnie w tym momencie powieść nabiera głębszego znaczenia i innego wymiaru. W końcu coś zaczyna się dziać, coś autentycznego, a czytanie staje się przyjemnością. Borys młody mężczyzna, który twardo stąpa po ziemi, musi się zmierzyć z tym, co przynosi mu życie. Nagle jego plany, przyszłość przestają mieć jakiekolwiek znaczenie i musi stawić czoła swojemu przeznaczeniu. Ten duży zwrot akcji w powieść powoduje, że czytelnik przeżywa wachlarz emocji. Nad całością tej książki czuwa dobry duch w postaci Benedykta pokusiłabym się o twierdzenie, że pełnił on rolę anioła stróża - mężczyzna, który niesie pomoc innym, a w zamian odpokutowuje swoje dawne grzechy. Jeśli szukacie historii, w której na ostatnich stronach łza w oku się kręci to jej to powieść idealna dla Was...