Mała księżniczka recenzja

Historię Sary znam od wielu lat z filmu Alfonso Cuarona z 1995 roku. Wcześniej nie zagłębiałam się szczególnie, aby dowiedzieć się, że jest on na podstawie powieści o tym samym tytule. Kiedy więc zobaczyłam przepiękne ilustrowane wydanie Wydawnictwa MG, wiedziałam, że muszę mieć je w swojej domowej biblioteczce. Gdy już do mnie dotarła, od razu znalazła się na szczycie listy książek od przeczytania.

Zacznę od pięknego wydania, od którego ciężko odwrócić wzrok. Śliczna różowa okładka z wizerunkiem małej dziewczynki, która podparta na łokciu, spogląda w przestrzeń. Wokół liczne fruwające ptaki. Książka jest tak urocza, że patrząc na nią, można poczuć bijącą od niej miłość i ciepło. Ciężko się oprzeć i przejść obok niej obojętnie. Wydawnictwo MG zrobiło kawał naprawdę dobrej roboty.

Historia Sary, choć dobrze mi znana z filmu, wciągnęła mnie całkowicie. Mała dziewczynka zostaje przez ojca umieszczona w londyńskiej szkole dla dziewcząt. Początkowo jest traktowana jak księżniczka. Panna Minchin spełnia każde jej zachcianki i chwali się swoją pilną i inteligentną uczennicą przy każdej nadarzającej się okazji. Wszystko zmienia się w jednej chwili, gdy do szkoły docierają dramatyczne wieści. Od tej pory Sara z małej księżniczki staje się posługaczką. Jak potoczą się losy Małej Księżniczki? Jak poradzi sobie w nowej roli i czy nadal będzie umiała zachowywać się dostojnie i z klasą, jak na prawdziwą księżniczkę przystało?

Książka jest przecudowna - zarówno oprawa graficzna, jak i opisana historia. Do tego dochodzi jeszcze ten magiczny styl, który dodaje powieści uroku i magii. Czytając, przenosimy się do innej rzeczywistości, zapominamy o całym świecie. Przyznam, że bardzo przyjemnie było zanurzyć się w dziecięcym, choć wcale nie beztroskim, życiu. Towarzyszyć Sarze w czasie szczęśliwych i tych mniej szczęśliwych dni. Być przy niej, gdy się śmiała i płakała.

Historia Małej Księżniczki dostarczyła nam wiele różnych emocji, a przy tym również nauk. Choć książka skierowana jest dla młodszych czytelników, nie widzę powodów, dla których dorosły nie miałby po nią sięgnąć. I skoro ta mała dziewczynka w tak trudnych dla niej chwilach potrafiła pohamować złość i frustrację, i zachowywać się jak księżniczka, my - dorośli - również możemy panować nad swoimi emocjami i zachowywać się z klasą.