Cassiano Boss recenzja

Przyszedł czas na „Cassiano Boss” Andżeliki Łabudy. Biorąc ją do ręki pomyślałam, „ a, na pewno kolejna historia mafijna, który będzie miała swój happy end”. Boże jak ja się myliłam. Powiem wam szczerze, że nawet nie wiem od czego zacząć, bo brak mi słów. Głównymi bohaterowie są Anastasia i Cassiano. Dziewczyna pracuje na poczcie, na koncie ma wiele nieudanych związków czy tam randek, typowa zwyczajna dziewczyna. On – boss mafii, przystojny, stanowczy i chce ją mieć w trybie natychmiastowym tylko dla siebie. Wszystko stało się tak szybko, że nawet się nie obejrzałam a oni już byli parą. No ale ja się pytam jak?! A gdzie randki, poznawanie się, trzymanie za rączki? Tutaj jak za sprawą magicznej różdżki ominęli wszystkie bazy i dawali z grubej rury. Tak kochani, Z GRUBEJ RURY, mam tu na myśli sprawy łóżkowe. Czytało się o tym tak sztucznie, że gdyby nie to, że trzymałam w ręku papier pomyślałabym, że to plastik. Było kilka absurdalnych sytuacji, przez które starałam się je zrozumieć czytając je po dwa razy, lecz ni groma nadal nie rozumiem. Nie potrafię, a może nie chcę? Tak jak w poprzedniej książce tak i w tej, znowu końcówka była najlepsza i najciekawsza. ALE skończyło się jakby w połowie zdania! Zostałam z niczym, tyle nie wyjaśnionych wątków, tajemnic i pytań CO DALEJ?! Prawie cała książka to masło maślane, prócz zakończenia, bo to było idealne. Nie wiem, czy autorka przez pierwsze trzy czwarte książki pisała bo pisała, czy po prostu pod koniec stwierdziła, że napisała wystarczająco i zrobiła ekspresową akcję na koniec, żeby cokolwiek się zadziało. Pierwszy raz w życiu jestem załamana tym, że nie wiem co mam napisać. Nie wiem czy to wstyd, czy zażenowanie, że nie umiem sklecić kilkudziesięciu zdań na temat czegoś co mi się nie podobało? Zawsze mam wiele do powiedzenia, a tu TOTALNA PUSTKA. Wiem jedno, że czekam na drugą część. Poświęcę się i ją przeczytam tylko dlatego, że jak zaczynam coś to do końca, nie potrafię inaczej. Może będzie lepsza i wiele więcej się wyjaśni?