Hrabia Monte Christo tom 3 recenzja

Pełne goryczy słowa wypowiada Gerard Depardieu, odtwórca głównej roli w miniserialu Hrabia Monte Christo, na podstawie powieści Aleksandra Dumasa. Ten ponadczasowy i uniwersalny utwór traktuje o zemście, zdradzonych ideałach, marzeniach, ale też o poszukiwaniach prawdy i miłości.

Przenieśmy się zatem do Francji XIX wieku: Edmund Dantes jest młodym, przystojnym, dobrze zapowiadającym się kapitanem okrętu ,,Faraon". Wydaje się też, że ma wszystko: świetlaną przyszłość, piękną i błyskotliwą narzeczoną, pochodzącą z Katalonii. Jak kruche jest to szczęście, bohater przekona się o tym szybciej niż myśli. Otrzyma od życia bardzo surową lekcję, o której nie zapomni.

Młodzieniec w wyniku donosu zostaje oskarżony o sprzyjanie Cesarzowi Francuzów, przebywającemu obecnie na Elbie. Napoleon Bonaparte prosi żeglarza o przekazanie listu pewnemu człowiekowi, mającemu pomóc mu powrócić do władzy. W swojej prostoduszności Edmund, nieświadomy misternie utkanej intrygi, spełnia prośbę. Tę okoliczność zręcznie wykorzystują zawistnicy i prokurator Gerard de Villefort, rojalista (jego ojciec był bonapartystą). W konsekwencji kapitan zostaje wtrącony do ''ekskluzywnego" więzienia, mowa oczywiście o monumentalnej twierdzy If. Tam nie trafia się za drobne przestępstwa, to zakład karny dla więźniów politycznych, jak powiedzielibyśmy dziś.

Od tego czasu upływa wiele lat, mężczyzna został uznany za zmarłego... Tymczasem Dantes się zmienił, stał się zamożnym człowiekiem, zaprzysiągł zemstę, skrupulatnie ją planując. Jego plan jest idealny, przynajmniej tak mu się zdawało.

Myślisz, że lubię być hrabią Monte Christo? Obawiałbym się mieć go za przyjaciela, to człowiek straszny, zimny i bezlitosny. Nie chciałem nim zostać, chciałem być tylko Edmundem Dantesem, ale oni mi na to nie pozwolili.

Powieść Hrabia Monte Christo zawiera uniwersalne prawdy, przesłania. Ilu znamy Edmundów niesłusznie skazanych, którym inni odbierają prawo do życia po swojemu? Aleksander Dumas portretuje upadek moralny i obyczajowy Francuzów po Wielkiej Rewolucji, czyni to w mistrzowski sposób.
Dzieło powstawało w latach 1844-1845 wespół z historykiem Augustem Maquetem, publikowane było w odcinkach.