Chowane po kieszeniach recenzja

Autor sam pisze o swojej książce": "To już trzeci tomik wierszy . Interpunkcja w dalszym ciągu jest zaburzona, a tym samym zamierzona, by nie zamykać drogi do interpretacji i własnych refleksji. Spektrum myśli człowieka i wywołanych przez nie zachowań jest tak szeroki a zarazem interesujący, że jeden tomik wierszy nie wyczerpie skali zagadnienia, niemniej zachęci do refleksji. Jeśli uwrażliwi lub też skłoni do określonych zachowań, to tym bardziej zasadna była jego publikacja".
Zbiór zawiera utwory o różnej konstrukcji, od wierszy białych, wolnych, fraszek po elementy bajki. Odnoszą się one do próby opisania relacji międzyludzkich czy emocji towarzyszącym nam przez całe życie. Autor nie prowadzi nas do jednej refleksji, pozostawia otwarte drzwi do własnych przemyśleń. Niektóre z nich wydaja się jakby urwane, niedokończone. Jest to celowy zamiar. Można też niektóre z nich czytać w odwrotną stronę:
Można przytoczyć jeden przykład:

Zwierciadło

przechadzam się

w czterech ścianach

według prostej

nawet przestałem się garbić

szukam symetrii

lewa strona prawa

gdzie jest oś niezgody kość

zwierciadełko powie

przestańcie krzyczeć

nie słychać sprzedawcy luster

małym drukiem skrobie

siedem lat za pobicie

i nieszczęście pokoleń

Autor czasem w tytule stawia pytanie i zachęca do własnej odpowiedzi

Tylko jak dogonić czas?

i tak siedzisz

samotnie

na przystanku

na ławeczce

w parku

wszechobecny

pośpiech

nie pozwala

zatrzymać się

zapytać

o czym myślisz

nie spieszysz się

chociaż jesteś

nieubłagany

jak Cię dogonić

kiedy siedzisz

samotnie

na przystanku

na ławeczce

w parku

Autor podaje też puentę, która stanowi wynik obserwacji ludzkich relacji, uczuć:

Niemiłość

I to w zasadzie wszystko

nie ma już nic do powiedzenia

podleję jeszcze kaktusy

wyprowadzę psa

dalej niż wspomnienia

przeproszę sąsiadów

za spektakle jednego aktora

nakarmię rybki nadzieją

na błękit oceanu

widziany z akwarium

to chyba wszystko

pamiętaj zapłacić za śmieci

i podatek od miłości

Zachęcam do lektury. W świecie narzucania idei, więzienia w social mediach, czasem warto uciec, po zielonym dywanie biec przed siebie (przynajmniej na chwilę).