Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc recenzja

Powieści polskich autorów ostatnio na dobre zagościły na moich półkach. Co prawda wcześniej nie za bardzo pałałam chęcią do takich książek, ale ostatnio coraz bardziej lubię książki przy których mogę po prostu się odprężyć.
Wybrałam te książkę właśnie z takich względów, a jak to z nią w końcu było naprawdę?

Daria to bardzo ambitna kobieta, której życie jest iście bajkowe. Ma dobrą pracę w której pnie się w górę, mieszka w Warszawie wraz z narzeczonym oraz w sumie można powiedzieć że jej życie jest dość poukładane.
Pewnego dnia szef proponuje jej wyjazd służbowy na Śląsk, aby przypilnowała otwarcie nowej firmy. Jakże wielkie okazuje się zdziwienie kobiety, kiedy na ulicy, na której ma się zameldować, zamiast hotelu odnajduje domek starszej pani. I tak oto wprost z metropolii ląduje na obrzeżach miasta, w niedalekim sąsiedztwie kopalń.

Daria, sceptycznie nastawiona do nowego środowiska, jednak nie traci animuszu. Kiedy poznaje Artura, okazuje się, że trafiła kosa na kamień. Przystojny górnik nie zamierza kłaniać się przed przebojową warszawianką i na każdym kroku uciera jej nosa. Z czasem zarówno on jak i ona zaczynają coś do siebie czuć. Tylko co się stanie gdy Artur dowie się o jej narzeczonym ?

Powiem Wam, że naprawdę dobrze bawiłam się przy tej książce. Dostajemy tu naprawdę dość oryginalny klimat oraz historię. Ciekawie jest też umiejscowiona akcja powieści - na Śląsku. Mało który z czytanych przeze mnie autorów wpadł na taki pomysł - zazwyczaj są to jakieś większe metropolie. Umiejscowienie naszych bohaterów w tych niecodziennych sceneriach jak na powieść sprawia, że historia tu opisana staje się nam taka ... bliższa, jakby działa się tuż za rogiem.

Autorka w swojej powieści pokazuje nam także jak duża jest wartość przyjaźni, jak są one potrzebne w codziennym życiu . Porusza takie ważne tematy jak na przykład zatajanie prawdy przed osobami na których nam zależy, zdradę, szacunek względem siebie czy chociażby zwykłą potrzebę bycia akceptowanym przez innych. Fajne jest też tu to, że przedstawia nam pracę górników i niebezpieczeństwa, które na nich czyhają - a przecież na codzień nie mamy z tym styczności i nie wiemy za dużo o tym.

Książkę Pani Weroniki czyta się lekko i przyjemnie, ma taki fajny specyficzny klimat, a to za sprawą stylu w jaki autorka pisze i emocji, które nam przekazuje poprzez nią. Bohaterowie, których tu mamy są dość ciekawie przedstawieni i tak autentycznie jakby faktycznie byli naszymi znajomymi.


Podsumowując:

Pomimo tego, że standardowo takich powieści nie czytuję to chciałabym Wam tę akurat polecić. Książkę Pani Weroniki czyta się nader szybko i przyjemnie. Napisana jest tak aby w czytelniku wywołać ogrom przeróżnych emocji, wzruszyć , ale bywał też chwile że niesamowicie się ubawiłam.
Taka lekka lektura na weekendowy wieczór! Bo zaręczam Wam, że zbyt długo czasu to ona Wam nie zajmie!