Zanim nadejdzie ciemność recenzja

Czy zastanawiałaś się kiedyś, co by było gdyby lekarz powiedział, że za kilkanaście miesięcy może tygodni stracisz wzrok?
Taką właśnie wiadomość usłyszała bohaterka powieści „ Zanim nadejdzie ciemność”, której autorką jest Susan Wiggs.
Pisarka mieszka na wyspie w Zatoce Pugeta (stan Waszyngton). Działa w miejscowym kółku literackim, żywo interesuje się problemami lokalnej społeczności.
Trzy razy została laureatką nagrody RITA, jej książki przetłumaczono na kilkanaście języków. Jest mężatką od 1980 roku, ma jedną córkę. Jest właścicielką bardzo rozpieszczonego teriera. Lubi długie spacery, zajmuje się amatorsko fotografią, dobrze jeździ na nartach i gra bardzo źle w golfa. Najchętniej spędza wolny czas przy lekturze.

Jessie Ryder była znanym fotografem, na świat patrzyła przez obiektyw, co jednak nie uchroniło ją przed błędami. Ciągle uciekała, nigdzie nie zostawała na dłużej.
Podczas jednej z wizyt u lekarza usłyszała, że jej wzrok ulega pogorszeniu, a z czasem przestanie całkiem widzieć. Postanowiła wrócić do domu rodzinnego, gdzie mieszkała jej siostra. Miała jeszcze jedno do zrobienia. Przed całkowitą utratą wzroku pragnęła zobaczyć swoją córkę, którą oddała na wychowanie siostrze.
Podczas pobytu u Luz poznała mężczyznę, który przeżył osobistą tragedię i zamkną się w sobie. Jednak w tajemniczy sposób, spotkanie miało kolosalny wpływ na ich dwoje. Między nimi narodziło się uczucie, które okazało się zbawienne dla bohaterów.

Jessie ujrzała świat innymi oczami, ale czy nie było za późno na zmiany? Czy podejmie ryzyko? Czy wybierze łatwiejszą drogę i ucieknie tak jak to robiła przez całe życie?

Jeżeli spodziewacie się, że książka to romans przepełniony wzlotami i upadkami kochanków, niestety was rozczaruje. Jest to historia, która mogła przytrafić się każdej osobie na świecie. Opowieść, która porusza tak wiele życiowych kwestii.
Adopcje – jak powiedzieć dziecku, że jest adoptowane. Bunt nastolatków i konsekwencje. Skutki, jakie mogą przynieść. Małżeństwo, jak zmienia się pod wpływem problemów, tajemnic. Siostrzana miłość. Choroba, która potrafi załamać człowieka i wiele innych spraw.

Powieść nie jest ckliwa, ale były moment, które naprawdę mnie wzruszyły. Sposób, w jaki książka została napisana sprawia, że treść dosłownie jest pochłaniana przez czytelnika.
Nie jest obserwatorem, bardziej uczestnikiem wydarzeń. Akcja toczy się w umiarkowanym tempie, a opisy, które nie przytłaczają tworzą odpowiedni klimat.

Po przeczytaniu książki poczułam jednak lekki niedosyt. Zakończenie w pewnym sensie jest ”otwarte”. Nie ma jednolitej odpowiedzi. Przynajmniej dla mnie takie było.

Były rzeczy, które mnie osobiście drażniły np. Dusty – jego postawa wobec Jessie, zaborczość. Nie lubię takich mężczyzn i być może, dlatego chwilami bohater mnie denerwował, jednak na ogół był prawie idealny.
Jessie, jej postępowanie, w pewnych sytuacjach, także ma wiele do życzenia. Na szczęście nie było dużo, takich psujących nastrój scen.

Jeżeli treść powieści pochłonie was tak jak mnie, to gwarantowane, że noc będzie nie przespana. Zaciekawienie, jakie powstaje podczas czytania, nie pozwoli odłożyć książki.

Powieść będę wspominała bardzo miło, zachowam ją na półce i być może jeszcze kiedyś do niej wrócę gdyż warto. Z tego co czuje, to moja przygoda z twórczością pisarki właśnie się rozpoczęła.
Nie dziwię się także, że książka sprzedała się w milionowych ilościach, chociaż na początku myślałam, że to trik reklamowy.

Moja ocena 10/10