Cienie zła recenzja

"Stare zbrodnie są jak drzewa. Głęboko zapuszczają korzenie, a ich nitki rozrastają się mocno. Zmieniają życie coraz większej liczby osób."

Poszukiwany morderca w końcu trafił za kratki. To jednak nie koniec knucia. Problemy Majki Sokołowskiej nie zniknęły ot tak. Dziewczyna nadal podświadomie odczuwa strach. Przeszłość ciągnie się za nią jak cień i nie pozwala zaznać spokoju.
Janka, żona burmistrza odzyskuje wiarę w lepsze jutro. Latami niszczona fizycznie i psychicznie w końcu może wziąć głębszy oddech.

Ostatnia odsłona serii "Blizny przeszłości", jest zdecydowanie klamrą spinającą wszystkie wątki.
Niestety ja wciąż nie jestem w pełni usatysfakcjonowana. Dla mnie to nadal tylko powieść obyczajowa z elementami thrillera i kryminału. Jednak to co poprzednio mi nie pasowało w dziwny sposób nabrało sensu i przekwalifikowało się w atut tej powieści. Aż jestem pod wrażeniem. Zapewne duży wpływ na to miał fakt, że to już trzecie spotkanie z bohaterami i po prostu wiedziałam na co mam się nastawić i jakiego stopnia suspensu oczekiwać.

Zbierając wszystko co Autorka tym razem zaserwowała muszę przyznać, że ten tom podobał mi się najbardziej. Skupiłam się przede wszystkim na warstwie emocjonalnej. Coś zaskoczyło i w końcu udało mi się wczuć w atmosferę jaka panuje. Pani Krystyna Mirek świetnie oddała emocje Majki, ale także Janki. Dwie zupełnie różne kobiety, ale obie poturbowane przez życie, naznaczone bolesnymi doświadczeniami, które na przekór złu brną wytrwale do przodu.

"Nigdy do nikogo nie należała. Nie czuła się nawet częścią własnej rodziny, bardziej takim dodatkiem do taty i mamy, do ich wielkiej nieszczęśliwej miłości."

Podsumowując całą serię to nie zaliczę jej do moich ulubionych, ale dla osób o słabszych nerwach, które zaczytują się w lżejszej literaturze może to być idealny krok w ciemniejszą stronę mocy. Jest zagadka, jest intryga, ale bez nadmiernej brutalności. Co ważne, najlepiej czytać poszczególne tomy w kolejności. Nie zatracicie wtedy głównego sensu tej historii.