Powtórka z rozgrywki recenzja

Marcina Wolskiego znałem dotąd z radiowego programu satyrycznego "60 minut na godzinę", radiowej audycji "ZSYP", telewizyjnego realizacji "Polskiego ZOO", powieści satyrycznej "Matriarchat" oraz kilku pomniejszych słuchowisk radiowych. Od niedawna pan Marcin kąśliwie analizuje ruchy na scenie politycznej w programie "W tyle wizji".
Jednak nie znam ( oprócz wyżej wymienionego "Matriachatu") ani jednej powieści Wolskiego. No, to przyszedł czas na "Powtórkę z rozgrywki". Tytuł odnosi się do znanego satyrycznego programu radiowej Trójki, tak pomyślałem. W tym programie Artur Andrus przedstawiał archiwalne materiały satyryczne zarejestrowane w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Jednak nie, powieść nic raczej nie ma wspólnego z wyżej wymienioną audycją.
A zatem o czym jest "Powtórka z rozgrywki"? Czym ona jest? Na te i nie tylko te pytania odpowiemy opowiadając co nie co o treści powieści. Główny bohater, Michał Uniejowski, popularny aktor i satyr lubiący panie w każdym wieku, obchodzi siedemdziesiąte urodziny. Na przyjęciu zdarza się jednak niesympatyczny wypadek. Michał traci przytomność i kiedy ponownie się budzi - jest młodszy, bagatela, o czterdzieści lat. Oczywiście świat również odmłodniał. Kilka szczegółów z życiorysu Michała nie zgadza się. Nie jest obiecującym adeptem aktorskiego fachu, tylko nauczycielem języka polskiego. Ma żonę, tylko nie tą co w poprzednim życiu, i tak dalej, i tym podobne. Kilka spraw dotyczących Polski, Europy, świata również się nie zgadza. Przypomnijmy: cofamy się do końca lat siedemdziesiątych XX wieku. W oryginalnym czasie ( można takiego sformułowania użyć?) Karol Wojtyłła zostaje Janem Pawłem II, w Polsce tworzy się opozycja demokratyczna, KOR i tego typu organizacje. I oczywiście "Solidarność". W świecie, w którym znalazł się ( i nie do końca odnalazł) Uniejowski nie ma papieża - Polaka, nie tworzy się opozycja. Jakby ta sama Polska, a jednak jakby obca.
Uniejowski chce naprowadzić historię na te właściwe tory. Podejmuje wysiłki, aby Anna Jantar oraz pozostali pasażerowie włącznie z załogą IŁ-62 "Mikołaja Kopernika", nie zginęli w wypadku samolotowym. To był test możliwości Michała. W tym przypadku i w pozostałych widać brawurę z rodu filmów o Jamesie Bondzie. Sytuacje na pograniczu wszelkich możliwości. Jednak bez "efektów specjalnych", jak w ostatnich filmach o agencie 007. Marcin Wolski stosuje zdrowy rozsądek w podejmowaniu decyzji. Nie skacze po dachach bez zabezpieczenia. Brawura owszem, ale zdroworozsądkowe.

Być może początek jest przydługi, lecz gdy Wolski rozpędził się ... To jest jazda bez trzymanki. Napisana prostym językiem, bez żadnych fajerwerków, bez wytrącania Czytelnika z rytmu. Nie mogę nic powiedzieć o twórczości ( tej powieściopisarskiej) Wolskiego, lecz o tej powieści powiem jeszcze parę słów. To dobry materiał na scenariusz filmowy. Juliusz Machulski lubi takie historie ...


Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl