Kroniki zbrodni. Tajemnicze zaginięcia, seryjni mordercy, sprawy, których do dziś nie udało się wyjaśnić... recenzja

Nie ma zbrodni idealnej. Są tylko nie dokładni śledczy, którzy przegapili jakiś wątek czy dowód. Choć zatrzemy ślady i sprawimy, że nikt się o niczym nie dowie, to i tak prędzej czy później prawda wyjdzie na jaw. Ta brutalna skrywana na dnie szuflady ujrzy w końcu światło dzienne. A wtedy już nic nie będzie takie samo. A rodzina w końcu będzie mogła zakończyć pewien etap. Pogodzić się z tym, co się stało.

Kroniki zbrodni to opowieść o sprawach, które pomimo wielu dowodów nie dało się dokończyć. Chociaż fakty dokładnie mówiły kto, jak i kiedy, to sprawców nie dosięgła ręka sprawiedliwości. Nadal chodzą po świecie, śmiejąc się rodzinom ofiar w twarz.

Uwielbiam czytać o niewyjaśnionych przypadkach, brutalnych morderstwach i tajemniczych zaginięciach. Z ogromną więc przyjemnością sięgnęłam po pozycje duetu Całkiewicz i Ziębiński. Niestety dość szybko zostałam sprowadzona na ziemie. Po przeczytaniu kilku opowieści miałam wrażenie, że wszystkie historie przedstawione są w bardzo szkolny sposób. Płasko i bez zagłębiania się w szczegóły. Dopiero mniej więcej w połowie książki poczułam, że coś drgneło w dobrą stronę. Nie taką rewelacyjną, ale względnie poprawną. Nie raz łapałam się na tym, że nie mogę doczekać się rozwiązania. Dowiedzenie się jak to się wszystko skończyło, w którą stronę poprowadzone zostało śledztwo. I choć o niektórych sprawach było głośno w przestrzeni medialnej, to większość została skrzętnie przemilczana. I to nie dlatego, że nie były to opowieści „medialne”, ale takich spraw jest cała masa. Niestety.

Czy polecam? Jak najbardziej, ale musicie wiedzieć, że autorzy nie pokusili się o zagłębienie się w temat. Nie wycisnęli z tych historii esencji, raczej przefiltrowany sok. I to kilkukrotnie. Nie jest to książka dla osób, które interesują się tą tematyką. Oni z tych opowieści nie dowiedzą się nic, czego nie wiedzą. Jest to pozycja dla tych, którzy coś tam chcą wiedzieć, ale bez zagłębiania się w szczegóły. Bez wnikania, co jak i po co. Szkoda, wielka szkoda.