Dziwny Zachód recenzja

Bardzo długo czekałam na tę książkę zanim pojawiła się już w moich rękach. W tym koszmarnym czasie oczekiwania, pojawiało się w mojej głowie coraz więcej wątpliwości czy aby na pewno przypadnie mi ona do gustu. Prawda jest taka, że ja za fantastyką w końcu nie przepadam, ale sam tytuł książki i okładka podziałały na mnie niezwykle intrygująco i kusząco, bo z wielkim sentymentem podchodzę do wszelkiego rodzaju westernów.



Stało się. Książka do mnie dotarła i od samego początku wciągnęła mnie niewiarygodnie w fascynującą historię dwóch mrocznych typków na dzikim i zarazem „Dziwnym Zachodzie”.
Morris M. Swithen i Clive K. Phillips to postacie skrajnie różniące się od siebie, a jednocześnie na siebie zdane. Poznają się przy kartach. Gdy młody Morris kradnie konia Kuloodpornemu rewolwerowcowi, Clive szybko go namierza i widząc w tym rudym i niepozornym chłopaczku… potencjał, proponuje mu uniknięcia kary w zamian za wspólną wędrówkę do miasta duchów- Crucible, oraz pomocy w znalezieniu wroga. Tego, odpowiedzialnego za wyludnienie mrocznego miejsca i przy okazji wyjaśnieniu tajemniczych w nim wydarzeń. Oczywiście Morris nie ma innego wyjścia, choć początkowo nawet cieszy się z tej, jak mu się wydaje wolności i przygody...

Oj tak, przygody zaczynają się bardzo szybko i jest ich cała studnia. Już w poranionym i krwawiącym Prosperity czeka na nich mnóstwo magicznych i fantastycznych atrakcji, które są bardziej dziwne niż dzikie i świetnie wpisują się w odzwierciedlenie samego tytułu książki. Poza tymi głównymi postaciami pojawiają się nowe, również barwne i ciekawe jak kowal, dentysta nieco sadysta, cała rodzina Rice’ów czy Cherie, która pod koniec książki odegrała ważną rolę i wypełniła swoją zaplanowaną zemstę na jednym z dwóch wędrowców... Dzieje się, dzieje.

"Piekło tkwi w ludzkich umysłach i przez ich działania wylewa się na ten świat"

Zgodnie z dedykacją autora, jako czytelniczka ruszyłam na Zachód ku przygodzie i napełniłam się nimi naprawdę do pełna. W całej książce nie znajdziemy chwili wytchnienia i spokoju. Cały czas coś się dzieje. Jest aktywnie i walecznie, a każda przygoda na pełnych obrotach goni już nową jeszcze bardziej tajemniczą. Zdarzają się ataki zombie i wtedy wieje grozą. Szamańskie rytuały i tajemnicze zaklęcia z kolei wprowadzają zaś w magiczny klimat i są w „Dziwnym Zachodzie” czymś tak naturalnym jak mleko prosto od krowy. Istotną również kwestią, a nawet kwintesencją fabuły jest przede wszystkim rozwinięty temat wykorzystywania mocy Potencjału. O co w tym chodzi i z czym to się je? Kto chce rozwiązać tę zagwozdkę od razu musi przekierować się do tej tajemniczej lektury. Przyznam, że jest to wyszukane i głęboko oryginalne, doskonałe dla maniaków fantastyki.



Przyznać też muszę, że pierwsza połowa książki podobała mi się znacznie bardziej. Było w niej więcej oddanego klimatu rodem z westernu od samej fantastyki. Dodatkowo wspaniałe opisy natury działały tak, że przenosiłam się niemal autentycznie w tamte dzikie rejony. Macie tutaj małą próbkę, dla zachęty…

Dobrze się stało, że autor wkupił się na dzień dobry w moje łaski i zauroczył swoją książką, (Wizualnie to pierwsza klasa, w środku detale też łechtają przyjemnie oko) Dzięki temu zabiegowi nie przeszkadzało mi to późniejsze uderzenie nadmiaru fantastyki. Dla każdego coś dobrego jednak i fani dobrej fantastyki powinni być wniebowzięci. (Może lepiej pasowałoby tutaj jednak "w piekło wzięci"…) Doceniam wyobraźnię i pomysłowość Pana Jarosława i uważam, że w swoim fachu jest wybitny. To jak poprowadził tę historię, jaki nadał jej początek i koniec trzymając czytelnika w napięciu do ostatniej chwili jest czymś co zasługuje na niski pokłon.
Jesteście ciekawi jak skończyła się przygoda dla naszych bohaterów? Co przeżyli i czy w ogóle przeżyli? Ile "zachodu" kosztowało ich dotarcie do wyludnionego miasta i co w nim zastali?
Jeśli jeszcze się zastanawiacie, to wyruszcie ku nowej, fantastycznej przygodzie... I pozwólcie się zastrzelić.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl