Recenzja książki Złap mnie, jeśli potrafisz

Fakt, że ludzie łatwo dają się zmanipulować i błędnie ocenić innego człowieka jest niepodważalny. Udowodniono też jak głęboka jest wiara w to, że inni owszem dają się oszukać, ale "ja na pewno nie" - wystarczy poczytać opowieści socjotechników, szpiegów przemysłowych, lub innych, jakkolwiek byśmy ich nie nazywali, oszustów. Frank Abagnele zaliczał się między innymi do tych ostatnich, choć poza tym był złodziejem i fałszerzem. Podrabiał czeki, zamawiał ubrania i oznaczenia dla pilotów, choć nigdy nim nie był, latał na koszt firmy w której nigdy nie pracował, pobierał od niej pensje dla siebie i kilku innych osób, wysyłał do jej placówki zdjęcia ze swych wycieczek. Robił to przez lata. W jaki sposób? Co pozwalało mu przekonywać ludzi, że jest tym za kogo się podaje? Jak wchodził do ściśle strzeżonych miejsc niedostępnych dla "osób nieupoważnionych"?

Na te pytania odpowiada sam pomysłodawca i wykonawca tych wszystkich sztuczek, a niezwykłości całej historii dodaje fakt, że jest to powieść autobiograficzna. Do tego i autor, i lektor robią to w sposób wciągający i nie pozostawiający ani chwili na nudę. Całość wydaje się kończyć zbyt szybko, anegdoty wydają się zbyt mało szczegółowe, a historie zbyt nieliczne. "Złap mnie..." trwa jednak siedem godzin, a pochłania się ją nie zauważając upływu czasu.

Choć dzisiaj Agagnale pracuje dla FBI pomagając w sprawach oszust czekowych, to, jak twierdzi, teraz mógłby podrabiać jeszcze więcej czeków i kraść jeszcze większe sumy, a wszystko dzięki technologii. Jednak w jaki sposób robił to 50 lat temu ?