Śmiech diabła recenzja

Ostatnio idzie mi z oporem czytanie fantastyki, a "Dzieci Starych bogów" czytałam ponad miesiąc, ale nie dlatego, że ta książka jest zła. Fantastyczny, mroczny klimat i realistyczna wizja świata, sprawiały, że zostawiałam sobie książkę na chwile, gdzie będę miała spokój i ciszę.
Zamówiłam tę książkę, bo spodobał mi się opis, a dopiero później doczytałam, że to debiut i tu jestem zdziwiona. Czy to na pewno nie jest błąd, z tym debiutem? Książka jest dopracowana w każdym calu i spokojnie może konkurować z zagranicznymi twórcami, to świetny kawał rasowej fantastyki. Czytając miałam wrażenie, że wkraczam w świat, który kreuje pisarz z długoletnim stażem.

Podoba mi się sposób, w którym autorka opowiada swoją historię, jak rozwija wątki i tworzy do nich bardzo plastyczny obraz. Rzeczywistość, którą kreuje jest wyjątkowa i naznaczona odczuwalnym klimatem. Cała historia jest spójna i dobrze przedstawiona. Postacie, które się pojawiają są przemyślane, a ich charakter nadaje im wyjątkowości i mam wrażenie, że żadna nie jest zbędna. Na kartach opisany bywa także ich wygląd - osobiście lubię, dobre opisy. Pomagają wizualizować sobie przeczytane sceny. Wprowadzenie fantastycznych bohaterów jak np. wampiry czy elementów, w postaci spersonifikowanych roślin, dodaje nuty magii i sprawia, że całość jest jeszcze bardziej wyjątkowa..
Podoba mi się jak wzajemnie przenikają się światy realnych i fantastycznych bohaterów. Dialogi nie są wydumane, czy sztuczne, ale naturalne i dynamiczne. Agnieszka Miela tchnęła życie w przedstawione sceny i nie boi się sprawiać, że są one czasem okrutne czy brutalne.

Akcja jest dynamiczna, nie wlecze się, nie rozciąga niepotrzebnie. Bohaterzy walczą z losem, ciągle stawiają czoła wyzwaniom i niejednokrotnie unikają ostateczności.

Całość czyta się świetnie. Klimat przenika na czytelnika i sprawia, że czuje się niedosyt. Podsumowując "Dzieci Starych bogów", to bardzo dobry kawałek fantastyki i warto po niego sięgnąć. Czekam na kolejne części, mam nadzieję, że utrzymają poziom.