Zaskoczony radością recenzja

Co to jest Radość?
„wszystkie te wydarzenia miały cechę wspólną; przynosiły ze sobą niezaspokojone pragnienie, które samo w sobie było godniejsze pożądania niż cokolwiek, co mogło by je zaspokoić. Taki właśnie stan nazywam Radością.”
Takiej Radości szukał, aż wreszcie ją znalazł.
Ciekawa biografia wspaniałego pisarza, filozofa, naukowca i teologa. Znałam i cenię jego książki jak: „Rozmowy starego diabła z młodym”, „ Cztery miłości” i inne. Wiedziałam, że się przyjaźnił z Tolkienem i ta przyjaźń miała wpływ na powrót do religii. Później oglądnęłam wspaniały film „Ciernista dolina”. Zawsze mnie ciekawiła jego osoba. W pewien sposób jest podobny do Tomasa Mertona, gdyż jako dorosły człowiek wybrał wiarę i później poświęcił jej swoją twórczość. Jak zobaczyłam w Taniej Księgarni tą książkę, to wiedziałam, że muszę ją mieć i przeczytać. W tej autobiografii przedstawia jakim człowiekiem uczyniło go jego dzieciństwo i młodość. Dzieciństwo spędzone wraz z bratem na tworzeniu tajemniczego królestwa i spisywanie jego kronik. Wstrząsający jest obraz szkół prywatnych z internatami do której trafił i stosunków tam panujących. Bardzo krytycznie wypowiada się o systemie kształcenia w Anglii. Nie tak sobie wyobrażałam elitarne szkoły. Z drugiej strony zaciekawił mnie zakres przedmiotów których uczono w tych szkołach. Na przykład chłopiec, który otrzymywał wykształcenie klasyczne, zajmował się w szkole wyłącznie filologią klasyczną. Uważał, że powinno się zredukować przedmioty, gdyż: „Żaden człowiek poniżej dwudziestki nie ma czasu na porządne zajęcie się więcej niż kilkoma rzeczami.” Pisze jaki wpływ na niego mieli ludzie go otaczający, szczególnie nauczyciele i ile dzięki nim zyskał, a także muzyka i przyroda. Szczególne miejsce zajmują przeczytane książki. Przez całą książkę dzieli się z nami wrażeniami z przeczytanych lektur. Był molem książkowym. Nawet w okopach I wojny światowej zamiast strzelać, czytał. Można by ją nazwać autobiografią duchowa, skupia się w niej na własnych uczuciach, odczuciach, przemyśleniach i na niesamowitej wyobraźni. Opowiada o dylematach młodości, o dojrzewaniu, wadzeniu się ze światem i z Bogiem, o szukaniu Radości. Przedstawia drogę od dziecięcej wiary, poprzez ateizm do wiary dojrzałej. Można powiedzieć, że jego rozważania intelektualne doprowadziły go do ateizmu, aby następnie właśnie rozważania intelektualne i spotkani ludzie doprowadził go do wiary. Przeszedł od wiary uczuciowej, bazującej na emocjach do wiary opierającej się na rozumie. Ciekawa jest rola muzyki Wagnera, podziwiana przez niego oraz mitologije celtyckie i nordyckie.
Zachwycał mnie takt w wypowiedziach o innych ludziach, głębokie, celne przemyślenia i kompletny brak moralizatorstwa. Jest to książka, która wzbudza mnóstwo przemyśleń i refleksji.
Polecam ją nie tylko wielbicielom twórczości autora, ale też tym, którzy interesują się życiem w Anglii na początku XX wieku.