Paluszki, czyli o dziesięciu takich, co się nigdy nie nudzą recenzja

Za pomocą kilkuletniego Marcinka poznajemy dziecięce paluszki.. a czegoż to tam nie ma są paluszki układające puzzle, zrywające kwiatek dla mamy, oblepione cukrem, szarpiące warkoczyki dziewcząt a nawet dłubiące w nosie.
Są też pomarszczone w ciepłej kąpieli, zaciskające się w piąstki ze złości ale najbardziej i najchętniej paluszki przytulają się do mamy.

Jak bardzo realistyczna jest opowieść o dziecięcych paluszkach, niby nic specjalnego ot takie malutkie serdelki a jak wielkiego znaczenia mogą nabrać za pomocą kilku słów i ilustracji. Pamiętamy bardzo dobrze jak całowaliśmy niemowlęce paluszki, z jaką radością uczyliśmy dotykania. Czy przeszło nam wtedy przez myśl gdzie wędrować mogą te ruchliwe rączki naszych pociech?

Książeczka bardzo przyjemna i pięknie ilustrowana. Z ochotą sięgaliśmy nie raz po te słodkie paluszki, szczególnie wieczorem przed spaniem. Przejrzysty tekst, łatwy do zapamiętania co szczególnie było widoczne, kiedy córka opowiadała z pamięci historię Marcinka. Jestem szczerze zdumiona jak w przystępny sposób można napisać opowiadanie o rzeczach banalnych, tak aby nabrało się dystansu do samego siebie.

Końcowe kartki przeznaczone dla małych właścicieli. To tu jest miejsce na malutkie 10 paluszków naszego szkraba.

Polecam gorąco jako lekturę dla przedszkolaków pełnych ciekawości otaczającego ich świata, dla rodziców ceniących sobie pomysłowość. Historyjka subtelna, barwna, napisana swobodnym językiem podbiła serce 4 letniej Majeczki... bo dzieci kochają pełne wrażliwości książki które pozwalają im lepiej zrozumieć siebie samych. I wcale nie przeszkadzał jej fakt początkowo zdziwionego spojrzenia na swoje paluszki i zastanawiania się jak te 10 paluszków może mieć w sobie taką moc, aby dokonać tych wielkich rzeczy.