Confess recenzja

" Zawsze będę cię kochał. Nawet kiedy już nie będę mógł."

Auburn w wieku piętnastu lat doświadcza wielkiej straty. Jednak nie wie, że na szpitalnym korytarzu, którym przechodziła zaraz p tym, jak pożegnała swoją pierwszą prawdziwą miłość, czekało na nią jej przeznaczenie. Dziewczyna wraca do Portlandu, skąd pochodzi, jednak za kilka lat wyjeżdża do Teksasu, gdzie jej życie niespodziewanie zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni.
Owen Gentry, artysta z Teksasu, który pewnego razu wyświadczył przysługę pewnemu umierającemu dzieciakowi.

Czytając tą książkę po raz pierwszy około roku temu byłam nią strasznie zawiedziona, widziałam wiele opinii na jej temat, które mówiły jednoznacznie, że jest to wspaniałą książka i warto ją przeczytać. Ja, wtedy, po jej przeczytaniu nie rozumiałam idei tej książki, jednak zawsze powtarzałam, iż ta historia ma potencjał. Teraz po roku znów po nią sięgnęłam i jestem nią totalnie zachwycona. Nie jest to moja pierwsza książka Colleen, jednak jak zwykle jestem pod wrażeniem tego, jak piękne i lekkie jest jej pióro. Fabuła jak już wcześniej mówiłam ma potencjał, jest bardzo ciekawa, a zarazem nieprzewidywalna. Bohaterowie są doskonale wykreowani, świat przedstawiony również. Ta książka jest jak serial, który wznawiamy, gdy zaczynamy czytać. Jest tutaj wspaniały klimat, jako iż sama jestem ogromną fanką sztuki ta pozycja trafiła do mojego serca. Jednak pomimo tego, że książka porusza ważne tematy jest ona pomijana, a zasługuje na dużo większy rozgłos. "Confess" przeczytałam w jeden wieczór, książka ma niespełna trzysta stron, wiec nie jest to zbyt dużo. Bardzo ciekawym i niespotykanym elementem powieści jest motyw wyznań, moim zdaniem jest strasznie ciekawy i pomysłowy, jest to również coś, co sprawia, iż ta książka jest jedyna w swoim rodzaju, co znów sprawia, że powinien być o niej większy rozgłos.
Polecam ją każdemu, kto lubi motyw:
• Faited mates
• sztuki
• straty
• strangers to lovers

"- Czasami nie mamy drugich szans, Owen. Czasami rzeczy po prostu się kończą.
Krzywi się.
- My nawet nie mieliśmy pierwszej szansy."