Cud, miód, Malina. Kronika rodziny Koźlaków recenzja





„Cud, miód, malina" to zbiór opowiadań stanowiących kronikę rodziny Koźlaków. W niemalże każdym główną bohaterką jest Malina — wiedźma o niewielkich umiejętnościach magicznych, wokół której zawsze dzieje się dużo. Tylko raz wygryza ją z tej roli jej matka — Aronia; dzięki czemu możemy przenieść się w czasie i zobaczyć inną twarz głowy klanu. Ktokolwiek historii jednak by nie opowiadał — jest ona NAPRAWDĘ zabawna. Działa jak pierwsze wiosenne słońce, za którym ludzie od jesieni tęsknili. Ogrzewa serce i umila dni.
Rodzina Koźlaków to tak właściwie rodzina Koźlaczek, bo mężczyźni niekoniecznie potrafią z nimi wytrzymać dłużej niż kilka lat, a liczba urodzonych chłopców od kilku pokoleń wynosi nie okrągłe jeden. Wszystkie są uparte, dumne i potężne. Czuć między nimi silne więzi i gdzie jedna, tam tak właściwie cały klan. Często wokół nich wiele się dzieje i nie przebierają w środkach, ale zawsze udaje im się wyjść cało z problemów. Od pokoleń zamieszkują Zielony Jar, gdzie ludzie wiedzą o ich mocy, ale im ufają. No może wszystkim poza Narcyzie, która jest nestorką rodu i która na emeryturze... Cóż. Cieszy się życiem. (Przemilczmy, że ma na pieńku z Interpolem, Europolem i polską policją.)
W książce spotykamy wiedźmy, wilkołaki czy demony. Wspomniane są wróżki ogrodowe oraz trolle! Świat jest przesycony magią, a większość śmiertelników nie zdaje sobie z tego sprawy. Wraz z kolejnymi stronami obserwujemy perypetie kilku cyrografów, jedną międzygatunkową wojnę, idziemy na wesele, szukamy szalonej ciotki i... Och! Ciągle coś się dzieje!
Aneta Jadowska swoje historie pisze lekkim piórem i pilnuje, by czytelnik ani przez moment się nie nudził. Kreuje barwnych bohaterów i bawi się humorem. Porusza również istotne tematy takie jak gwałt czy przemoc, ale sam problem jest jedynie liźnięty, bo kluczowe jest danie nauczki osobie, która czynów tych się dopuściła. Spotkane trupy też czytelnika nie ruszają, ale czytając o rodzinie Koźlaków trzeba być po prostu gotowym na absolutnie wszystko.
Jestem oczarowana. Absolutnie oczarowana! Mogłabym czytać o tych paniach w nieskończoność!

Książkę dziękuję wydawnictwu SQN. Została fantastycznie wydana, a ilustracje Magdaleny Babińskiej kupiły moje serduszko!