Cud, miód, Malina. Kronika rodziny Koźlaków

Od czasu do czasu lubię sięgać po lekką i relaksującą lekturę. Książki pani Anety Jadowskiej należą do tej kategorii. Kiedyś przeczytałam „Cuda i wianki”, ale nie zawsze odpowiadało mi poczucie humoru autorki. Tym razem świetnie się bawiłam. W Zielonym Jarze mieszka 4 pokolenia Koźlaczek i każda z nich dysponuje inną magią. Każde z 8 opowiadań przedstawia przygody jednej z Koźlaczek, ale zawsze w tle jest cała rodzina. Narratorem opowiadań jest najmłodsza z sabatu Koźlaczek i według niej najmniej obdarzoną magią, Malinę. Opowiadania zaczynają się z przytupem, kiedy Malina niechcący zamienia swojego przyjaciela Klona w kozę i nie potrafi odwrócić czaru. Wtedy też odkrywa swój rodzaj magii. Klonowi, zielonemu magowi, jako jedynemu męskiemu bohaterowie autorka poświęca opowiadanie. Reszta opowiadań poświęcona jest kobietom rodu Koźlaczek. Na szczęście każda z nich ma swój unikalny charakter, a więc łatwo je rozpoznać i autorka za każdym razem opisuje koligacje rodzinne bohaterki. Gdybyśmy jednak pogubili się w koligacjach rodzinnych, na początku książki jest drzewo genealogiczne rodu. Moją ulubioną bohaterką jest, jak w poprzedniej książce Narcyza – prababcia Malina.

Autorka pod koniec wstępu pisze, że ma nadzieję dostarczyć nam wiele radości, śmiechu i rozrywki. Słowa dotrzymała, ja bawiłam się znakomicie.

Rany, płakać mi się chce!!! Dlaczego to już koniec?! Nie ma więcej o Kożlaczkach?! Autorko, na litość Prządek i Pani Żywota , dlaczego nie ma więcej o Kożlaczkach?! Proszę siadać i pisać! To z pewnością nie może być koniec.

Genialny zbiór opowiadań o niezwykłej rodzinie, dziwnym miasteczku i potężnym wiedźmim sabacie. Opowieści snuje głównie zadziorna Malinka, przedstawicielka najmłodszego pokolenia, prawnuczka Narcyzy, córka głowy sabatu Koźlaczek. Uprawia nietypową odmianę magii, komiksomancję. Aby zrozumieć na czym polega, trzeba przeczytać pierwsze opowiadanie.

To bardzo rzadkie, ale wszystkie opowiadania są świetne, nie ma wśród nich słabszych. Każde dopracowane, napisane ze swadą, barwnym, lekkim językiem, z ogromną dawką humoru. Ta książka to prawdziwy majstersztyk:)

Moja ukochana postać Babcia Narcyza, seniorka rodu Kożlaków, nietuzinkowa, charyzmatyczna, bezgranicznie oddana rodzinie i podopiecznym, nieco rozrywkowa na emeryturze.

Nawet rodzina nie jest do końca pewna, czy świat jest gotowy na babcię Narcyzę. Nie radzą sobie z nią potężni czarnoksiężnicy, demony i … rodzina, nie wspominając o Europolu. W końcu czy ona z dziewczynami (wszystkie dobrze po setce) nie mogą się trochę zabawić na emeryturze… co z tego, że dziewczyny to harpie, co z tego, że jedna z nich nie żyje… w końcu poltergeist też ma swoje potrzeby i musi cieszyć się życiem, albo życiem po życiu, kiedy razem z przyja...

Rodzinę Koźlaków poznałam czytając inną książkę autorki "Dynia i jemioła", znalazły się w niej dwa opowiadania poświęcone Malinie - i już wtedy, wiedząc, że Dorę i Nikitę spotkam na kartach innych powieści, zastanowiłam się - gdzie znajdę Malinę? W tym roku dostałam odpowiedź i jest to odpowiedź fantastyczna!
Jestem czytelnikiem marudnym, nie lubiącym antologii czy opowiadań, ale w pełni zgadzam się z autorką, że Koźlaczki nie pasują do innej formy - opowiadania sprawdzają się najlepiej.
Mamy możliwość poznać ród, sabat, kowen - gromadę wiedźm, stanowiących bardzo bliską rodzinę, mieszkających w niewielkim miasteczku gdzieś w Polsce. Miasteczko jest o tyle ciekawe, że nasze wiedźmy nie są jedyną magiczną rodziną, która je zamieszkuje, oprócz nich poznajemy rozgałęziony ród Zielonych Magów, parających się magią związaną z przyrodą i roślinnością.
Wszystkie opowiadania kręcą się jednak wokół rodziny Koźlaczek, narratorką wielu z nich jest Malina, młodsza córka obecnej głowy sabatu - Aronii, ale poznajemy również jej siostrę, ciotki, kuzynki, a nawet prababcię Narcyzę, która jest absolutnie odlotowa. Niektóre opowiadania są po prostu zabawne i urocze, jak pierwsze, w którym Malina mocno narozrabiała i musi znaleźć wyjście z sytuacji, czy inne, w którym prababcia Narcyza poszukiwana jest listem gończym, ale są też i cięższego kalibru, jak opowiadanie o Glicynii, która była w stanie zrobić wszystko (i to wszystko, co najgorsze), żeby zwiększyć swoją moc, czy o woj...

Ta książka to bomba humoru!
W środku znajdziecie pełną zabawnych zwrotów, ciepłą i będziecie się przy niej dobrze bawić.
A jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, więc pewnie teraz będę nadrabiać zaległości!
Bardzo dobrze mi się czytało i z przyjemnością postawiłam na półkę bo prezentuje się świetnie.

Dawno już tak się nie ubawiłam! Uwielbiam całą tę pokręconą rodzinkę. Niezwykły sabat - babiniec Koźlaczek, potrafi wprawić w dobry nastrój. Moją faworytką jest Narcyza - nestorka rodziny, która nawet demonom może utrzeć nosa i to we wściekle różowym welurowym dresie. Śmiałam się w głos. Działa jak Prozac i może uzależnić. Ja jestem oczarowana.

Takie mam czasami wrażenie, że książki są jak koty – bywa, że leżą wieki na półce i nawet jeżeli po nie sięgamy, to dają nam sygnał, że jeszcze nie pora na czytanie. Ale kiedy przyjdzie ten czas to same pchają się w ręce, każą się otwierać i od razu poprawiają nastrój. Ta książka naprawdę długo czekała na swoją kolej, mimo, że bardzo lubię zarówno twórczość Anety Jadowskiej, jak i Magdaleny Babińskiej, która wykonała cudne ilustracje do tej powieści. A teraz, kiedy wszyscy mamy naprawdę bardzo ciężki czas i nic nie idzie tak jak powinno, a zwłaszcza czytanie, bo każdy przykuty jest do wiadomości z telewizji lub internetu, właśnie ta książka wpadła mi w dłonie i skutecznie przegnała bardzo pesymistyczne myśli. Jest moc w tej historii – i to moc w bardzo różnej postaci. Jest Malina – królowa chaosu, jest Aronia – potęga administracji, jest Jagoda – matka-wiedźma doskonała siłą organizacji, jest Jadzia, której umiejętności miękkie, zwykle bardzo niedoceniane, potrafią ratować świat. No i wreszcie jest Narcyza – T-1000 wśród babć, Rambo seniorów i postrach demonów piekielnych. Te historie są nie tylko napisane w bardzo przyjemny, lekki sposób. Można je odczytać także jako hymn pochwalny siły kobiet, przejawiającej się w różnej postaci, bo kobiety są różne i w tym tkwi ich piękno. Razem stanowią potęgę nie do opanowania. Mnie ta książka bardzo podniosła na duchu.

Szczerze mówiąc trochę obawiałam się czytania tej książki. Heksalogia podobała mi się tak bardzo, że bałam się, że „Cud miód malina” jej nie dorówna. Poza tym na ogół nie czytam opowiadań bo ciężko mi się zaangażować w tak krótką formę. Okazało się jednak, że wszystkie obawy były zbędne. Książka jest cudowna i polecam ją tak samo jak serię z Dorą. Opowiadania są różnej długości, niektóre mają nawet blisko 100 stron także nie miałam problemu z wkręceniem się w czytanie. Dodatkowo nie stanowią zupełnie oddzielnych historii, przez co miałam wrażenie jakbym z nowym opowiadaniem zaczynała po prostu nowy rozdział. Bardzo mnie zdziwiło to, że moim ulubieńcem zostało najkrótsze z nich. Uwielbiam dosłownie wszystkich bohaterów z tej książki, a przede wszystkim Narcyzę. Już nie mogę się doczekać czytania kolejnych książek pani Anety, całe szczęście że jest ich sporo. Pióro tej autorki jest czymś nie do podrobienia. Jej książki czyta się dosłownie jednym tchem. Mam wrażenie, że ten zbiór opowiadań będzie dobry na początek dla osób, które chcą zacząć czytać książki tej autorki ale nie są przekonani do całej serii. Bardzo chętnie przeczytałabym drugi tom i mam nadzieję, że powstanie jeszcze coś dotyczącego tej magicznej i sarkastycznej rodziny. Oczywiście 5/5 gwiazdek

„Cud, miód, Malina” to kolejna rewelacyjna książka Anety Jadowskiej. Tym razem autorka zabiera nas do Zielonego Jaru, gdzie mieszkają Koźlaczki, wiedźmy, które zawsze idą na całość. Książka zawiera 8 różnych historii (dwie z nich zostały już wcześniej opublikowane), w których w większości główną bohaterką jest Malina, wiedźma z nietypowym talentem. Książkę czyta się bardzo szybko, w sumie nawet za szybko. Gdy dotarłam do ostatnie strony, miałam pewien niedosyt, ponieważ chciałabym poznać kolejne przygody Koźlaczek. Poza świetnymi historiami, na uwagę zasługuje samo wydanie książki. „Cud, miód, Malina” została wydana bardzo porządnie, myślę, że każda okładkowa sroka, będzie z tej pozycji zadowolona. Poza ładną okładką, w środku znajduje się kilka ilustracji autorstwa Magdaleny Babińskiej. Najnowsza książka Jadowskiej, jest dla tych, co chcą się pośmiać i doświadczyć prawdziwej magii.

Jak zamienić chłopaka w zieloną kozę i z powrotem? Co zrobić z trupem na środku labiryntu podczas miejskiego festiwalu? To tylko niektóre z zagadnień, które czekają na czytelnika w nowym zbiorze opowiadań Anety Jadowskiej, przedstawiającym rodzinę Koźlaków, która nawet nie stała obok normalności. Koźlaczki to zgraja tak barwna, głośna i wyrazista, że nie sposób jej nie zauważyć. „Cud, miód, Malina" stanowi kronikę tego, w jakie kłopoty potrafią się wpakować te sarkastyczne, waleczne, dowcipne wiedźmy z Zielonego Jaru. Aneta Jadowska serwuje czytelnikom masę rozrywki ubraną w osiem opowiadań o różnych członkiniach tego niesamowitego rodu. Każdy z bohaterów jest interesujący, wyrazisty i silny, w dodatku antologia obfituje w dużą dawkę humoru, tak charakterystycznego dla Anety Jadowskiej. Polecam. :)

Książka Anety Jadowskiej opowiada o wyjątkowej rodzinie Koźlaków. Opowiadania osadzone są w obecnych czasach, z dodatkiem wiedźm i innych stworzeń. Każde opowiadanie zawierało inną historię, niemniej jednak każda z nich była ciekawa. Były one dość równe, co jest nie często spotykane w takich zbiorach opowiadań.

Postaci bardzo dobrze scharakteryzowane, na pewno łatwo je zapamiętać. Bardzo przyjemna książka, która będzie dobra dla osób interesujących się fantastyką, ale też takich, które dopiero zaczynają swoją przygodę z tym gatunkiem. Z całą pewnością dostarcza ona dużo dobrego humoru i dobrej zabawy. Polecam!

Klan Koźlaków to bardzo nietypowa rodzina, bo chyba nie często spotykamy wiedźmy ☺️

Poleciła mi tę książkę fajna babeczka, więc spodziewałam się fajnej książki. I słusznie się spodziewałam. Jakie to było fajne! To jest zbiór opowiadań, ale jest tak fajnie napisany, że wychodzi z tego całkiem spójna historia. Koźlaczki polubiłam od razu, bo ich po prostu nie da się nie lubić. Od dziś, kiedy będę miała zły dzień, po prostu zawinę kiecę i ruszę do Maliny na kawę.

Ta książka to plasterek na wszystkie ranki i zadrapania. Czytajcie!

Zazwyczaj sięgam po książki z jedną opowieścią - łatwiej mi wtedy zżyć się z bohaterami, wczuć się w sytuację, historię. Z antologiami jak dotąd było mi nie po drodze - zaczynałam i nigdy nie kończyłam.

Jednak obok "Cud, miód, Maliny" Anety Jadowskiej nie mogłam przejść obojętnie! Ilość pozytywnych opinii, jakie zbiera ta książka, jest oszałamiająca. Dodatkowo niedługo ukaże się druga część - "Cuda wianki".

"Cud, miód, Malina" to zbiór opowiadań o rodzinie Koźlaczek. Ten wielopokoleniowy wiedźmi ród składa się głównie z kobiet, bo tylko one dziedziczą magię. Naszą narratorką w większości opowieści jest Malina, najmłodsza dorosła Koźlaczka, jednak każda z nich skupia się na innej postaci i jej perypetiach.

Te historie to przede wszystkim ciepło, humor i siła rodziny (choć i ta czasem potrafi przeszkadzać w życiu). Przyznaję, trudno by było napisać ciągłą opowieść o takiej ilości kobiet, gdzie najstarszą od najmłodszej dzieli ponad sto pięćdziesiąt lat. Dlatego ten zbiór to rozwiązanie idealne.

Malinę uwielbiam, ale powiem jedno: NARCYZA KOŹLAK RZĄDZI!

Jeśli więc macie ochotę na przyjemną, lekką rozrywkę (choć jak to zwykle u pani Jadowskiej bywa, trudne tematy również są poruszane, w najdelikatniejszy i najcudowniejszy sposób), to sięgnijcie po historię Koźlaczek!

Książka „Cud Miód Malina” to moje kolejne spotkanie z twórczością Anety Jadowskiej. „Cud Miód Malina” to także pierwsza część cyklu Klan Koźlaków.

Powiem Wam, że robiłam do tej książki podejście zaraz po spotkaniu z autorką na targach książki w Katowicach. Wtedy ją zaczęłam i nie skończyłam nawet pierwszej historii. Coś mi jakoś wtedy ta książka nie podeszła, ale właściwie to nie wiem dlaczego. Może bardziej w tamtym czasie wkręciłam się w inne historie? Nie wiem. Odłożyłam ją na półkę, minęły dwa miesiące i rodzina Koźlaków sama mi o sobie przypomniała.

Mówią, że z rodziną dobrze wychodzi się tylko na zdjęciach. Coś o tym wiem, ale z rodziną Koźlaczków jest zupełnie inaczej. Koźlaczki zawsze mogą na siebie liczyć i nie poprzestają na półśrodkach kiedy trzeba, idą na całość.
Cała książka składa się z kilku różnych opowiadać, gdzie możemy poznać różnych członków rodziny. Muszę przyznać, że polubiłam się z Koźlaczkami i na pewno sięgnę po tom drugi „Cuda wianki. Nowe przygody rodziny Koźlaków".

"Cud, miód, Malina" to zbiór niesamowicie ciepłych i lekkich opowiadań o klanie Koźlaków. Aneta Jadowska znów zaprasza nas do niesamowicie wykreowanego świata. Tym razem serwuje nam istnie wybuchową rodzinę wiedźm, które dałyby się za siebie pokroić. Choć mają różne zdania, są długowieczne i nieobliczalne to wskoczą za sobą w ogień. Na dodatek w większości mieszkają w tym samym domu. Bardzo spodobała mi się forma tej książki. Forma składająca się z samych opowiadań - a jednak gdzieś tam po środku scalona w jedno.

Saga rodziny Koźlaczek to lekka, zabawna, ciepła opowieść idealna na jesienne wieczory. Malina i jej zwariowane, magiczne krewniaczki nie dadzą Wam się nudzić! Zdecydowany prym w wariackich pomysłach wiedzie babcia Narcyza i jej koleżanki Harpie. W Zielonym Jarze cały czas się dzieje, nie brak tu ciekawych osobliwości, a wiedżmy z rodziny Koźlaków udowodnią, że z kobietami lepiej nie zadzierać. Najprzyjemniejsza książka tej jesieni!