Czasem recenzja

Widziałam już kilka lat wcześniej ten tytuł w księgarniach, ale jakoś nie przemówił do mnie ani tytuł ani okładka, więc pominęłam go w swoich zakupach. Teraz, gdy nadrabiam komiksowe zaległości żałuje tego. Sądzę, że jest to bardzo wartościowa chociaż krótka lektura.
Rysunki są czarno białe, lecz zupełnie to nie przeszkadza w odbiorze. Może właśnie dlatego jeszcze bardziej przemawiają do czytelnika. Sama historia jest bardzo pomysłowa i wciągająca, jak sam czas...
Dosyć młode małżeństwo mieszka w starej willi pod lasem. Narratorem tej opowieści jest mąż, który przypadkowo odkrywa w kanciapie cos w rodzaju próżni czasowej. Nie informuje o tym żony, lecz sam ciągle w komórce przesiaduje. A w tym miejscu czas płynie zupełnie inaczej, szybciej niż na zewnątrz. To tak jakby doba mogła być rozciągnięta jak guma. Znalezione loku wydaje się być najlepszą rzeczą jaka mu się przytrafiła. Jednak mimo tego, że mógłby wykorzystać ten czas na jakiś pożyteczny cel, Adam rozleniwia się całkowicie.
Ten nadmiar czasu nie pomaga mu w rozwoju, lecz wręcz przeciwnie, on jakby staje się degeneratem.

Adam właściwie już nie funkcjonuje bez swojej kanciapy. Jego małżeństwo się rozpada, małżonkowie ciągle się kłócą, ich rozmowy są pełne pretensji, żalu a nawet są przepełnione jadem, który sączy się do głowy. I chociaż można powiedzieć, że mężczyzna jest posiadaczem nadmiaru czasu, to nie potrafi lub nie chce zmierzyć się z problemami i po prostu izoluje się w swojej kanciapie a czas przemija bezpowrotnie...

Z czasem kanciapa stała się jego przekleństwem. Czasu nie da się oszukać, nie można go zatrzymać. A nawet gdy ma się go o wiele więcej, to tez nie zawsze wychodzi człowiekowi na dobre.

"Czasem" to wspólna praca rysownika Marcina Podolca i scenarzysty komiksowego Grzegorza Janusza.
Historia jest bardzo dobrze narysowana i wciąga czytelnika do samego końca, tym bardziej, że nie jest to długa opowieść.
Myślę, że ten komiks jest wart polecenia.