Co wyszeptał nam deszcz recenzja

Naprawdę lubię Asię Balicką, liczyłam więc na dobrą aczkolwiek łapiącą za serce książkę, jednak niestety się zawiodłam i jestem mocno rozczarowana.

Książka miała łapać za serce, miała być najsmutniejszą książką jaką przeczytam, miałam się po niej nie pozbierać. Niestety emocje które autorka próbuję na mnie wywołać są sztuczne. Ale od początku.

Obiecali sobie że będą przyjaciółmi do końca życia. Rain do początku nie miał łatwo, w domu w którym nikt go nie wspierał a może nawet nie kochał marzył tylko o tym by zostać raperem. W końcu trafia mu się okazja by to marzenie spełnić, w związku z czym wyjeżdża. Szybko okazało się że choć ma talent i może wiele osiągnąć to sława ma swoją cenę. A tempo jakie zostało mu narzucone by sławę tą osiągnąć wrzuca go w worek pod tytułem używki. Niestety młody chłopak nie jest w stanie tego kontrolować ani się od tego uwolnić i zatraca się bez reszty a używki prawie pozbawiają go życia i sławy którą budował ponieważ naćpany Rain zawala koncert na którzy czeka mnóstwo osób. Jego menager, jedyna osoba w jego życiu która go wspiera i której na nim zależy wysyła go więc na odwyk. Po powrocie z odwyku próbują odbudować wizerunek chłopaka i bierze udział w programie fundacji spełniającej marzenia osób z chorobami krytycznymi.

W tym samym czasie życie radosnej i ciekawej świata Olivii zmienia się o 180stopni. Dziewczyna jest ciężko chora i musi zrezygnować z realizacji własnych marzeń. Jednak postanawia się nie załamywać i kiedy lekarz proponuje jej wstąpienie do programu spełniającego marzenia osób ciężko chorych Olivia marzy jedynie aby spotkać w swoim życiu jeszcze raz chłopaka z którym niegdyś się przyjaźniła a który dzisiaj jest znanym raperem.

Kiedy Rain zgadza się spełnić marzenie chorej osoby nie ma pojęcia że spotka swoją dawną przyjaciółkę. Jednak szybko okazuje się że po chłopaku którego chciała spotkać Olivia nie ma już śladu. Jak zareaguje na to Olivia i jak Rain zareaguje na wieść że Oliwia jest chora. Tego wszystkiego dowiadujemy się w tej książce.

W teorii to wszystko wydaje się być świetną historią w praktyce moim zdaniem autorka nie była w stanie się zdecydować o czym chce pisać. Książka przepełniona jest życiowymi tragediami ale jest ich tyle że nie wiadomo na czym powinniśmy się skupić przez to mam wrażenie że wszystkie emocje jakie powinnam czuć podczas czytania autorka wymusza na mnie, ja ich nie czuję one są mi wciskane. Nie jestem w stanie mieć w sobie zrozumienia dla zachowania Raina. Dodatkowo w książce jest mnóstwo przekleństw a jednak książka jest przeznaczona dla młodych osób. Jest moim zdaniem sztuczna, arogancka, sztywna i nie warta czytania. Nie wyniosłam z niej nic i nie mogę jej polecic.