Znajdź mnie recenzja

Andre Aciman zasłynął dzięki swojej książce „Tamte dni, tamte noce”, która odbiła się głośnym echem w świecie współczesnej popkultury za sprawą jej ekranizacji kinowej, w której zagrali m. in. Timothée Chalamet i Armie Hammer. Autor, na fali sukcesu kinowego, postanowił kontynuować uwielbianą przez widzów i czytelników z całego świata historię.

W „Znajdź mnie” widzimy świat bohaterów po upływie dwudziestu lat. Elio z nastolatka przerodził się w dorosłego, a Oliver z młodego dorosłego w dojrzałego mężczyznę. Zyskujemy też kolejnego bohatera, którym jest ojciec Elia, Samuel.

Na wprowadzenie i rozwinięcie wątku Samuela autor przeznaczył ponad 100 stron, czyli 1/3 objętości całej powieści, przez które tylko raz przewinęło się imię Elia, jednak nie wnosząc nic do fabuły. Ten zabieg był dużym rozczarowaniem dla czytelników, którzy czekali na obiecany „powrót” dwójki ulubionych bohaterów, których finał relacji opisany w pierwszej części, dosłownie złamał im serca.

Jednak do wątku Samuela samego w sobie nie można się przyczepić. Podróż autobusem, która odmieniła jego życie, oraz poznanie pięknej, wyjątkowej Mirandy, zostały opisane w charakterystyczny dla Acimana, klimatyczny sposób. Fascynacja, ekscytacja, ciekawość… Niezwykła wrażliwość bohatera i skłonność do ponadczasowych przemyśleń, to to, czego wiele osób oczekiwało – autor nie zawiódł.

Kolejna prawie 1/3 objętości książki przypadła Eliowi, który w przeciągu dwudziestu lat osiągnął wiele jako muzyk i kompozytor. On również napotkał na swojej drodze niezwykłą osobę, lecz czy będzie ona w stanie zagłuszyć wspomnienie pierwszej miłości? Pisarz w mistrzowski sposób przedstawił obraz miłości romantycznej oraz uczucie rozwijające się pomimo różnicy wieku, towarzyszący mu strach, ale i nadzieję na zmiany.

„Znajdź mnie” było reklamowane jako historia trzech mężczyzny i trzech różnych miłości, co czytelnik otrzymał, jeśli dobrnął do końca powieści. Zarówno wątek Samuela, jak i Elia został opisany szczegółowo, klimatycznie i wciągająco. Kiedy przyszedł czas na wprowadzenie postaci Olivera, można odnieść wrażenie, jakby Acimanowi skończyły się pomysły i pisał ostatnie rozdziały „na kolanie”. Wątek Olivera oraz finał historii miały potencjał, jednak zostały skrócone i spłycone. Gdyby autor zniwelował tę dysproporcję w długości opisów poszczególnych wątków romantycznych, to książkę czytałoby się o wiele przyjemniej.

Po sukcesie, jaki zanotowały „Tamte dni, tamte noce”, książka „Znajdź mnie” wydaje się być „tym gorszym dzieckiem” i mimo, że ma potencjał, wydaje się, że coś zawiodło pod koniec procesu twórczego.