Antykwariat spełnionych marzeń recenzja

"Antykwariat spełnionych marzeń" Doroty Gąsiorowskiej to czwarta książka tej autorki i druga (po „Obietnicy Łucji”), po którą sięgnęłam, rzecz jasna z pewnym już wyobrażeniami i oczekiwaniami. Książka, nawet wyglądem okładki, nawiasem mówiąc bardzo uroczej, przypomina pierwszą powieść pisarki i tak jak ona potrafi wciągnąć w swój świat, pozwala odbiorcy się „zaczytać”. Historia opisuje losy Emilii – 26-letniej absolwentki polonistyki, pracującej w antykwariacie w Krakowie. Na początku bohaterka wydawała mi się zbyt sztampowa – jak by bowiem nie spojrzeć, polonistka ubierająca się jak szara, skromna myszka, pracująca wśród ukochanych książek, pisząca do szuflady i jakby „niedzisiejsza” jest obrazem dość stereotypowym. Nie zrezygnowałam jednak z dalszego czytania, ponieważ cechą stylu tej autorki jest otulanie czytelnika pewnym „ciepłem”, prezentowanie rzeczywistości w sposób przyjemny i przyciągający. Któż nie chciałby znaleźć się w starym antykwariacie, gdzie czas płynie wolniej, a w powietrzu unosi się zapach kawy i kardamonu? Niewątpliwą zaletą tej książki jest poza owym „ciepłym” klimatem także sama historia. Mimo wielości motywów (miłość, przyjaźń, więzy rodzinne, rodzicielstwo, śmierć, wątki wojenne) opowieść nie gubi się, nie traci spoistości, wszystko płynnie łączy się ze sobą, a przy tym potrafi zainteresować, a nawet skłonić do głębszej refleksji. Bohaterowie w większości budzą sympatię, ich losy nie są nam obojętne, ale bywają także momenty, gdy trudno zrozumieć ich motywację. Przykładem może być tutaj np. ciągłe znikanie Szymona czy problemy postaci we wzajemnej komunikacji. Muszę jednak wspomnieć, że choć książka reklamuje się jako „opowieść o tym, jak jedna książka uratowała życie wielu osób”, to motywu tego w całej powieści jest jak na lekarstwo, ledwie wplata się na jej temat drobne wzmianki. Dopiero zakończenie próbuje nadrobić jakoś ten brak. Mimo pewnych wad książka jest pozycją ciekawą, wartą uwagi, potrafiącą wiele zaoferować, zwłaszcza czytelnikowi, który szuka w literaturze wyciszenia, delikatności i nutki tajemnicy. Jest to całkiem udana powieść typowo obyczajowa i w tym gatunku bez wątpienia jest dobrym wyborem.