Dni naszego życia - część 1 recenzja

Główną bohaterką książki jest młoda dziewczyna, dziennikarka, mieszkająca samotnie w domu swojej ciotki. W chwili, gdy ją poznajemy traci pracę w redakcji.  Gdy wraca do domu przypadkowo spotyka swojego starszego sąsiada, który potrzebuje pomocy. Zaczyna mu pomagać. Na początku są to proste rzeczy takie jak zakupy, ugotowanie obiadu, podwiezienie na cmentarz. Gdy dłużej ze sobą  przebywają, zaczyna się między nimi tworzyć przyjaźń. Dziewczyna znajduje z panem Piotrem wspólny język i od tego momentu jej życie się zmienia. Pan Piotr prosi ją, aby spisała w formie książki jego historię życia. Dziennikarka na początku zgadza się, nie mając świadomości, jak ta historia wstrząśnie nią i jej emocjami. Czy dziewczyna okaże się na tyle silna, aby wytrzymać i udźwignąć na swoich plecach historię przyjaciele? Przeczytajcie sami...

W książce mamy dwóch głównych bohaterów. Pierwszą bohaterką jest młoda dziewczyna, dziennikarka, natomiast drugim bohaterem jest pan Piotr - starszy człowiek, mieszkający samotnie w sąsiedztwie do dziewczyny. Jest miłym, życzliwym starcem, który więcej słucha niż mówi. Jest skryty w sobie. Jedna plotka wystarczyła, aby ludzie odsunęli się od niego i zaczęli go uważać za dziwaka. Jest bardzo samotny, choć ma syna, synową i wnuki, których jeszcze nie widział. Jego własny syn traktuje go, jak "zło konieczne" i kontaktuje się z nim tylko raz w miesiącu, aby sprawdzić czy żyje. Dlaczego tak właśnie się stało?

Autorka w swojej książce porusza ważny problem, jaki pojawia się coraz częściej w dzisiejszym świecie. Jest to wścibskość i ciekawość ludzka. Ludzie coraz częściej martwią się o innych niż o siebie samych. Wydają sądy i opinie na temat rzeczy i osób o których tak na prawdę nie mają pojęcia. Odwracają się od ludzi bo usłyszeli złą plotkę na ich temat. Główni bohaterowie żyją w takim środowisku, gdzie plotka i wścibtwo są ważniejsze od prawdy. 

Małgorzata Mikos w swej książce podkreśliła, iż w ciągłym biegu za pieniędzmi, sławą nie należy zapominać o drugim człowieku. Każdy człowiek ma swoją własną historię z którą chciałby się z kimś podzielić.

Według mnie tę książkę powinien przeczytać każdy młody człowiek ponieważ w pewnym wieku młodym ludziom wydaje się, iż nie mają o czym rozmawiać ze staruszkami, że to jest dla nich po prostu "obciach". Autorka ukazuje piękną przyjaźń między młodą dziewczyną, a staruszkiem. Przyjaźń, która tak na prawdę w dzisiejszych czasach rzadko występuje.

  Wiele osób po tej lekturze zupełnie inaczej będzie patrzeć na starszego człowieka. Zobaczą w nim nie tyle "starca", co przede wszystkim człowieka z historią

Ja książkę bardzo polecam i już nie mogę się doczekać, aby poznać dalsze losy bohaterów.

Moja ocena: 10/10

więcej na www.wspolczesnabiblioteka.blogspot.com