Wilcza chata recenzja

Akcja powieści Michała Śmielaka „Wilcza Chata” jest jak „Lokomotywa” Tuwima. Rusza powoli, rozwija się delikatnie, aby rozpędzić się na dobre porywając ze sobą czytelniczą ciekawość, która biegnie przez strony jak rozpędzone wagony. Jeśli zastanie cię noc, trudno... Nie idziesz spać, bo przecież musisz wiedzieć, jak zakończy się ta podróż…

W zimowy dzień, podczas trudnych warunków pogodowych, na bieszczadzkim szlaku znika dziewczyna. Wszystko wskazuje na to, że Agata zgubiła się i uległa wypadkowi, z powodu załamania pogody i złej widoczności. Okoliczności zniknięcia są jednak bardzo enigmatyczne, bowiem ratownicy nie odnajdują żadnego śladu obecności dziewczyny. Po kilku dniach okazuje się, że nie jest ona jedyną dziewczyną, która zaginęła w tym czasie na górskim szlaku. Obie młode, wysportowane i doświadczone… Przypadek? Rozpoczyna się śledztwo. Ożywają duchy przeszłości…

Agata budzi się na odludziu, w surowej górskiej chacie, która okazuje się być własnością przystojnego pisarza Piotra Wencla. Uratowana, wdzięczna i zachwycona dziewczyna odkrywa, że w opowieści snutej przez Piotra nie wszystkie elementy do siebie pasują…

Michał Śmielak serwuje nam dużą dawkę ogromnych emocji. Wspaniale buduje napięcie i wzbudza ciekawość podrzucając, co jakiś czas, fałszywy trop. Motyw literacki- książka w książce jest rewelacyjny. Dzięki niemu możemy poczuć nieco psychodeliczny klimat, w którym zaciera się granica między fikcją literacką a rzeczywistością. Strach bohatera przechodzi na czytelnika. Z łatwością może on odczuć jego emocje i wczuć się w jego rolę. Duże znaczenie ma również pięknie zbudowany klimat starego drewnianego górskiego domku bez elektryczności. Skrzypienie desek, półmrok i ciepło ognia ze starego pieca, pięknie kontrastuje z zimowym krajobrazem…

Polecam, to bardzo wciągający i trzymający w napięciu thriller. Autor ustami bohaterki mówi, że "Dobra książka jest jak zasłona w oknie, która odcina nas od świata." Ciekawe czy „Wilcza Chata” będzie dla was taką zasłoną... Przekonajcie się sami.

Jedyna rzecz, która trochę denerwuje podczas lektury, to mnóstwo drobnych błędów językowych w tekście.