Mroczny układ recenzja

Czytając opis tej książki bardzo się zachwyciłam, zapragnęłam ją przeczytać. Po tym, jak o mnie dotarła i zaczęłam ją czytać nie czułam, że jest świetna. 
  ,,Mroczny układ'' jest thrillerem, ale pewne elementy książki mnie śmieszyły, a tak nie powinno być, prawda?
  Do tego dochodzi jeszcze to, że autor prawdopodobnie zapominał, co w pewnym momencie napisał. Skąd takie wnioski? W jednej chwili bohaterowie pytają się o pewną osobę, potem następuje nagła zmiana tematu, a cztery strony później znowu pojawia się pytanie o tą osobę - zresztą takie same, lecz tym razem ten wątek jest rozwinięty. Jako drugi przykład daję to, że w jednej chwili ktoś został postrzelony w głowę - umarł, a kilka, kilkanaście stron później nagle znajduje się w więzieniu. Gdzie w tym logika?
  Pomimo wszystko to napięcie jest nadal, ale po śmiesznym fragmencie (czytaj: bohater przedstawia się fałszywym imieniem, następnie myli się i podaje niewłaściwe i znowu wraca do pierwszego, zmyślonego imienia i tu, w sumie już nie o sam ten fakt chodzi, a o to jak zostało to przedstawione.) nie jest ono już tak mocne.
  Najbardziej podobało mi się wspominanie dzieciństwa głównego bohatera - Kacpra, wydaje mi się, że było opisane lepiej niż jego obecne życie.
  Pomysł na książkę był niezły, ale sposób w jaki to wszystko zostało napisane, sprawił, że nie ocenię jej wysoko, bo nie spodobała mi się i nie będę tego ukrywać. I nie wiem, jak to się stało, że tylko środek ,,Mrocznego układu" był dobry, jest to dla mnie dziwne.
  Ta książka jest drugą z cyklu ,,Jarocin" i możemy czekać na kolejną, a ja mimo wszystko chciałabym ją przeczytać, bo jestem ciekawa co zdarzy się dalej i czy kolejna część będzie lepsza (mam taką nadzieję).
  Czy polecam?
  Nie mam pojęcia.