Dom sióstr marnotrawnych recenzja

"Miałam dziesięć lat, kiedy zdałam sobie sprawę, ze jestem dziwna."

"Dom sióstr marnotrawnych" Krystal Sutherland to historia trzech sióstr, które giną i znajdują się w niewyjaśnionych okolicznościach.

Książka bardzo przyciągała mnie do siebie okładką, wręcz mówiła do mnie: "przeczytaj mnie, poznaj moją historię" i wygrała. Czułam, że muszę ją przeczytać ilekroć widziałam ją na profilu wydawnictwa. Kusiła nie tylko swoją okładką, ale też tajemniczym opisem. Bardzo chciałam dowiedzieć się co takiego przeżyły Iris, Vivi i Grey Hollow. Autorka zbudowała historię mocno trzymającą w napięciu, a co najlepsze, całą historię zniknięcia i pojawienia się sióstr odkrywamy stopniowo razem z Iris, która razem z Vivi szuka zaginionej Grey...

Siostry nie pamiętają co takiego wydarzyło się przed laty, gdy zniknęły. Wiedzą, że miało to miejsce, ale nie potrafią sobie przypomnieć gdzie były, co robiły, dlaczego zniknęły. Gdy wróciły zaczęły się zmieniać: ich oczy stały się czarne, a włosy białe. Każdy kto na nie spojrzał nie mógł oderwać od nich oczu, ludzie je kochali pomimo wszystko i za wszystko.

Pewnego dnia Grey postanawia odejść z domu. Po pewnej kłótni z mamą, pakuje się i wychodzi. Buduje swoje życie na nowo, staje się sławna. Po kilku tygodniach odchodzi Vivi, która również ma dość obecnego życia i chce coś zmienić. Iris zostaje sama, stara się wtopić w tłum, niczym się nie wyróżniać. Jednak nie jest to takie proste, cały czas jest inna, każdy daje jej to odczuć. Wszystko się zmienia, gdy Iris i Vivi odkrywają, że Grey znika. Boją się, że straciły ją na zawsze. Od tego momentu rzeczy dzieją się bardzo szybko. Dziewczyny odkrywają fragmenty z przeszłości. Okazuje się, że najstarsza z sióstr Grey ma wiele tajemnic, które od lat skrywa przed siostrami.

"Płakałam, choć nie rozumiałam dlaczego. Nie byłyśmy bezpieczne. Kimkolwiek był, znowu nas znalazł. Znalazł Grey. Przyszedł, żeby mi ją odebrać. Chciałam uciekać, chciałam, żeby moje stopy poruszały się tak szybko, jak biło moje serce, ale siostra ścisnęła mnie za dłoń. Jeszcze nie."

Jest to świetna, trzymająca opowieść o siostrach, o miłości, więzach rodzinnych, zdarzeniach nadprzyrodzonych i wciągająca bez reszty. Kiedy zaczęłam ją czytać nie mogłam się od niej oderwać, bo wręcz mnie hipnotyzowała. Czułam się jakbym była Iris i chciałam wiedzieć co wydarzyło się przed laty. Ta książka była dla mnie świetną przygodą i odskocznią od rzeczywistości. Polecam ją każdemu, kto choć trochę lubi nadprzyrodzone moce i wiele tajemnic.