Recenzja książki Wędrówka dusz : studium życia pomiędzy wcieleniami

Wiecie co? To jest gniot. Gniot niebezpieczny bo odziany w płaszczyk transcendencji i kapelusz nauki. Ale jak ktoś niżej spojrzy to zobaczy brudne gumofilce z których wystaje słoma. Też brudna.
Cała książka to taki paradokument, pasuje bo Newton (nomen omen hahaha) to taki parapisarz i parapsycholog. No i wyszła parafraza książki ezoterycznej.
Chodzi w tym wszystkim o to że autor hipnotyzuje ludzi i wędruje z nimi po bezkresach świata duchowego. Świat duchowy jest spoko, porozumiewać się można tylko za pomocą telepatii, nie ma słońca ani morza, jest za to światłość i już. I dusze unoszą się w grupkach, autorzyna posunął się nawet tak daleko że podał nam jak liczne są te grupki. Fajne jest to że mają ekrany i konsole do ich obsługi żeby oglądać filmiki z ziemi. Zdawać by się mogło że w świecie niematerialnym nie ma potrzeby instalować ekranów, hmm. Jest też rada starszych i oni są istotami swietlistymi bez wyraźnej płci ale odzianymi w powloczyste szaty. Brakuje już tylko baru i kibelka. Bo to tak właśnie jest że jak człowiek czegoś nie rozumie to stara się to konieczne usystematyzować i dobrać odpowiednie pojęcia bo wtedy już rozumie. Nadmienię że sprytnie się tu autor nam zaasekurowal gdyż on tylko zapisywał słowa swoich pacjentów. Ale ponieważ za pomocą hipnozy można cudnie falszowac wspomnienia to ja nie mogę jej uznać za nic innego jak narzędzie kontroli umysłu. A wykorzystanie takiego narzędzia do wydobycia wspomnień z innych wcieleń albo świata duchowego musi zaowocować słuszną wątpliwościa. U mnie zaowocowało, zastanawiałam się ile gwiazdek dać. Chciałam cztery bo facet tyle lat nad tym pracował. Ale nie. To że on latami wykonywał pracę która przyniosła mu kupę szmalu ale nie wniosła nic dla ludzkości nie zasługuje na żadną gwiazdkę. Curie Skłodowska też pracowała latami ale dala nam rad i polon i sposób walki z rakiem. Jej bym dała 10 gwiazdek w ciemno, bez czytania. Jednak Curie dostała Nobla, dlatego nie potrzeba jej moich gwiazdek, daję zatem jedną gwiazdkę autorowi w nadziei że to już wystarczy i nikt pana Newtona Noblem nie wynagrodzi.