Kwiaty na poddaszu recenzja

Książka autorstwa Virgini C. Andrews pod tytułem "Kwiaty na poddaszu" bije rekordy popularności w świecie czytelniczym. Skuszona licznymi pochwałami i wielbiącymi kunszt pisarki opiniami i ja sięgnęłam po te książkę. Czy się również zachwyciłam?

Temat na fabułę jest niezwykle delikatnym i poruszającym zabiegiem ze strony pisarki.

Po tragicznej śmierci ojca w wypadku samochodowym czwórka rodzeństwa Dollangangerów i ich matka zmuszeni są szukać pomocy u dziadków. Matka wmawia dzieciom,że będą musiały ukrywać swoje istnienei do śmierci dziadka. Matka jako jedyny spadkobierca będzie mogłą im zapewnić wymarzoną przez dzieci przyszłość. Matka znika na wiele tygodni, a dziećmi zajmuje się apodyktyczna i nieludzka w zachowaniu babcia, która czuje misję, by im ciągle wypominać ich pochodzenia. Rodzeństwo po wielu mięsiącach życia w skandalicznych warunkach odkrywa bolesną prawdę o matce, która budzi w nich strach i grozę...

Czytając "Kwiaty na poddaszu" bolało mnie serce z każdym kolejnym wersem. Uczucia przedstawione przez pisarkę są tak realne, tak bliskie każdemu z nas. Dzieci się boją, meczą, chorują, czują nienawiść przeplatany z miłością i ufnością do matki. Matka budzi takie sprzeczne uczucia. Na początku i czytelnik wierzy w dobre intencje matki, by następnie stracić resztki szacunku i sympatii do postaci matki.

Narratorką jest Cathy, najstarsza z dwóch sióstr. Ma ona oparcie w starszym od siebie bracie, który na jej nieszczęście później niż ona sama zauważa zakłamanie matki. Cathy cała sobą opowiada historię rodzeństwa. Opowiada uczucia płynące z głębi serca do matki, do swego rodzeństwa. To ona odkrywa prawdziwe intencje matki i próbuje ratować siebie i rodzeństwo z tej patowej sytuacji.
Pisarka porusza w obszerny sposób proces dojrzewania płciowego jak i mentalnego dzieci. Pokazuje zmiane w ocenie całej sytuacji, powodując, że współczucie rodzi się w czytelniku automatycznie.

Bardzo się ciesze, że również się zaraziłam tą książką. Jest ona napisana w sposób fenomenalny i w tak naturalny sposób, że wciągnęła mnie bez reszty. Musiałam doczytać szybko do końca, by wiedzieć czy wydostaną się dzieci z tego zamknięcia? Zaraz jak dotrę do kolejnej drugiej z czterech części przeczytam natychmiast i podzielę się z Wami moimi refleksjami.