Dziedzic podziemia. Pocałunek diabła recenzja

Jestem miło zaskoczona. Ta część podobała mi się bardziej, niż pierwsza. W końcu zaczęło się coś dziać i było bardzo intrygująco. Główna bohaterka przeszła niezłą przemianę, oczywiście na tą lepszą. Już wcześniej miała tego pazura, lecz moim zdaniem nie wiedziała tak naprawdę czego chce. Tutaj natomiast, przeszła niesamowitą metamorfozę i pokazuje bardziej odważną i zadziorną wersję siebie. Może w pewnych momentach słucha serca a nie rozumu i trochę ją to gubi, lecz suma summarum dopina swego. Z kolei bardzo irytowała mnie jej przyjaciółka Nina. Tutaj zachowywała się jak zazdrosna i zdesperowana kobieta, której brakuje, za przeproszeniem, penisa nie powiem gdzie. Powiedzcie mi, co to za przyjaciółka, która odradza przyjaciółce faceta a sama do niego startuje, pokazując swoją kobiecość? No nie potrafię tego pojąć i chyba nigdy nie zrozumiem takich sytuacji. Troszeczkę za dużo było tutaj powtórzeń typu „otulała mnie woń tytoniu..”, lub coś takiego ale tak poza tym historia idealna. Autorka podniosła poprzeczkę w porównaniu do pierwszej części i tym zaskarbiła sobie moje serce, bo to pokazuje, że nie zatrzyma się z niczym, by zaciekawić czytelnika. Było tu dużo emocji, a im dalej się czytało akcja nie zwalniała tylko wręcz przeciwnie działo się coraz więcej. W poprzedniej mojej opinii w sumie nie poruszyłam tego tematu, bo tak po prawdzie nie było tego za dużo, a mianowicie chodzi mi o sceny erotyczne. Wcale nie czułam niesmaku jak w innych książkach. Było pikantnie, czasami nawet i gorąco, że uchylenie okna nie pomagało, więc sami rozumiecie co to oznacza. W tej pozycji dowiadujemy się troszkę więcej o przeszłości i możemy zrozumieć niektóre wątki, ale nie do końca, za to pojawiają się kolejne. I kiedy już myślimy lub domyślamy się czegoś, nasze domysły burzą się jak domek z kart i pozostawiają nas z kolejnymi domysłami i niewiedzą. Czuję naprawdę niedosyt i chcę więcej. Na pewno sięgnę po trzecią część by dowiedzieć się co będzie dalej. Wam polecam te książki, bo czyta się je z zapartym tchem, a w szczególności drugi tom.