Dziedzictwo zbrodni recenzja

Znacie twórczość Adriana Bednarka? W sumie to nie wiem po co pytam, myślę, że już KAŻDY ją zna, a jak nie czytał to chociaż słyszał! Z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że każdą kolejną książkę autora mogę brać w ciemno. I choć wszystkich jeszcze nie czytałam, tak te które mam już za sobą, tylko utwierdzają mnie w tym przekonaniu.

Ja nie wiem jak autor to robi, ale każdy psychopata czy morderca, którego tworzy, jest tak genialny, że choć powinno się takimi bohaterami gardzić, tu się im kibicuje przez całą historię. W „Dziedzictwie zbrodni” nie było inaczej.

Dominik był zwykłym, rozpieszczonym nastolatkiem. Do pamiętnej nocy, gdy jego ojciec wywiózł go do lasu i pokazał, na czym tak naprawdę polega jego praca. Od tego czasu, oboje zaczęli prowadzić nietypowy biznes – stali się płatnymi zabójcami. Gdy pewnego dnia dostają zlecenie na czteroosobową rodzinę Grabowskich, sporo rzeczy nie idzie po ich myśli i zaczynają się problemy…

Tym razem autor nie postawił na thriller psychologiczny, ani na żadnego seryjnego mordercę. Jednakże to co tu stworzył, od pierwszych stron tak wciąga, że ja miałam wrażenie, że oglądam jakiś dobry film sensacyjny! Akcja nie zwalnia nawet na chwile, a każde kolejne wydarzenia, w każdej minucie mogą zaważyć na losie bohaterów. Z jednej strony mamy Dominika, który po wydarzeniach w domu Grabowskich i późniejszych traumatycznych przeżyciach, staje się po prostu nieobliczalny, a z drugiej policjanta Maksa, który depcze mu po piętach. Tutaj ani na chwilę czytelnik nie czuję się znudzony, bo co chwile coś się dzieje. A scena w kuchni? Wow! Byłam w nie lada szoku po tym jak Dominik potraktował swojego ojca :O: Czytałam to na wdechu i najprawdopodobniej odczułam przy tym więcej emocji niż on sam :P

Sama fabuła jest niezwykle ciekawa, bowiem przez całość książki, będziemy odkrywać dziedzictwo rodziny Grabowskich i dowiemy się, dlaczego i kto zlecił ich zabójstwo. To co odkryjemy, nieraz zmrozi nam krew w żyłach. W takich momentach człowiek zadaje sobie pytanie – czy naprawdę wiemy wszystko o naszych najbliższych? I tutaj należy wspomnieć, że autor jak zwykle świetnie wykreował każdego z bohaterów! Emocje jakie odczuwali, oddziaływały i na mnie. Były momenty, gdy byłam zszokowana jak główna bohaterka, ale też czułam jej gniew i frustrację. A brutalność i bezduszność Dominika, wywoływała ciarki na moich rękach.

Jestem pod ogromnym wrażeniem „Dziedzictwa zbrodni”. I choć z początku nie mogłam wgryźć się przez sam styl pisania, bo był dla mnie trochę chaotyczny, tak po czasie już było wszystko ok i nie mogłam przestać czytać! Co do zakończenia… Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. I choć jedna rzecz mnie trochę zasmuciła, tak druga ( no cóż :D ) wprowadziła w stan euforii! Brawo dla autora, za stworzenie tak świetnej książki! Koniecznie musicie ją przeczytać!