Dziennik Noel recenzja

Możemy mieć wspaniałą pracę, dom, nawet sławę i bogactwo – rzeczy, które na dobrą sprawę powinny uszczęśliwiać, ale nic nie zastąpi potrzeby bycia kochanym. Wszystko to blednie, gdy mamy przy sobie kogoś na kim nam zależy i wiemy, że zawsze możemy liczyć na drugą osobę. Jak jednak poradzić sobie, gdy jest się samemu od dziecka z poczuciem, że nie zasługuje się na miłość?

Poczytny autor bestsellerów – Jacob Christian Churcher – na pierwszy rzut oka wiedzie cudowne życie. Posiada nie tylko talent, ale wielu fanów, sławę i powodzenie u kobiet. Niestety nadal jest samotny, bo czytelniczki szukają w nim ideałów ze stworzonych przez niego książek. a jemu do któregokolwiek z nich daleko.

Nieustannie też nie może zapomnieć o utracie brata, porzuceniu przez ojca i odrzuceniu przez mamę. Chce być kochany, ale zapowiada się, że kolejne święta Bożego Narodzenia spędzi na oglądaniu meczów. Otrzymuje jednak wiadomość, która wszystko zmienia i skłania go do powrotu w rodzinne strony. Co da mu ta podróż?

Koniec roku i czas okołoświąteczny to dla mnie obowiązkowe sięgnięcie po coś spod pióra Richarda Paula Evansa. Tym razem padło na jego nowość – Dziennik Noel. Czy i tym razem autor podbił moje czytelnicze serce?

Oczywiście, że tak. Autor ponownie stworzył powieść iście w swoim stylu, pełną skrajnych emocji. Jak mało kto potrafi czarować słowami i sprawiać, by prawie każde zdanie było ujmujące i niosło ze sobą jakiś przekaz. Fabuła powieści nie jest niczym wymyślnym, tylko opisem zwyczajnego życia człowieka, który miał szczęście z tym, co potrafi robić, ale to jest właśnie jej atutem. To zwykła historia, która mogła spotkać każdego. Dziennik Noel nie zachwyca zaskakującymi momentami, tylko tym, jak jest tu opisane cierpienie i smutek oraz nadzieja i miłość. Historia snuta niespiesznie, ale opisy trafiają prosto w najczulsze zakamarki duszy i pozostają w czytelniku na bardzo długo.

Bohaterowie są pełni wad i zalet, tak jak my popełniają błędy i się na nich uczą. Jacob to człowiek, którego chciałoby się poznać. To jak patrzy na świat, jak traktuje ludzi i co siedzi w jego sercu, powoduje, że pomimo swojej nie idealności budzi sympatię. Podobnie jest z Rachel. Świadoma tego, co czuje i chciałaby postępować inaczej, niż jej mówią, ale strach jest zbyt silny i daje sobą sterować. Ich czyny i decyzje mogą czasem budzić sprzeciw, ale jednocześnie kibicuje im się z całego serca.

Richard Paul Evans ponownie niemalże od pierwszych słów mnie oczarował. Sprawił, że zapadłam się w historię niczym w puchową pierzynkę i nie chciałam, by ten stan zbyt szybko minął. Przedłużałam czytanie, dawkując sobie rozdziały, bo pomimo tego, że Dziennik Noel ma ponad 300 stron, to pochłonęłabym go w kilka godzin. Książkę czytało się niebywałe szybko, lekko i przyjemnie. Porusza i oczarowuje, sprawia, że czytelnik jest z bohaterami, wraz z nimi przeżywa wszystkie chwile, wczuwa się w ich losy. Będę wracać do tej książki i ją polecać.

Dziennik Noel można czytać w czasie świąt, ale i w ciągu całego roku. To powieść smutna i mocno rzeczywista ze wszystkimi blaskami i cieniami, bo tak jak w realnym życiu bywa – jest czas na smutek, ale również na wybaczenie, nadzieję i miłość. Z mojej strony pozostaje mi tylko polecić i zapewnić, że się nie rozczarujecie.