Dziewczyna, która igrała z ogniem recenzja

Druga część trylogii Millennium Stiega Larssona to zaskakująca lektura, rzucająca zupełnie nowe światło na dobrze znanych już bohaterów.
Tym razem to Lisabeth Salander odgrywa rolę pierwszoplanową, a do gry wchodzą również policja, prokuratura i kilkoro negatywnych bohaterów, działających na granicy prawa. W tej części dzieje się naprawdę dużo. Fabuła jest wielowątkowa, ale sama akcja nie rozgrywa się szybko. Wręcz przeciwnie, życie płynie swoim rytmem, tak, jakby sprawy musiały same dojrzeć do ostatecznego rozwiązania. Larsson z malowniczego domku na wyspie przenosi swoich czytelników do wielkiego Sztokholmu. Tuż przed wybuchem skandalu, w dziwnych okolicznościach ginie troje ludzi. W wyniku kilku nieszczęśliwych zbiegów okoliczności, główną oskarżoną w sprawie staje się Lisabeth Salander. Mikael Blomkvist, wierząc w niewinność przyjaciółki, robi wszystko co w jej mocny by pomóc Lisabeth. Okazuje się jednak, że sytuacja nie jest taka prosta. Policja pracuje, Blomkvist parzy kawę i spotyka się z różnymi ludźmi, Salander sprząta swoje mieszkanie i jakby nigdy nic wychodzi na burgera do McDonalda. Wszystko przyśpiesza w momencie odkrycia szeroko zakrojonego spisku wagi państwowej, w który Salander została wplątana już jako mała dziewczynka. Larsson przy okazji opowiadania tej trzymającej w napięciu historii próbuje na każdym kroku nakłonić czytelnika do spojrzenia na świat z innej strony udowadniają, że pozory mylą. Stara się udowodnić nam, że świat nie jest biało-czarny i nigdy nie można ocenić postępowania drugiego człowieka bez poznania jego motywacji. Wrzucenie ojcu koktajlu Mołotowa do samochodu, wcale nie musi oznaczać zaburzeń psychicznych, a pod kruchą fizycznością często kryje się ogromna siła i nadludzka wytrzymałość. Lisabeth Salander nie omieszkała tego udowodnić wszystkim dookoła. Tylko że większość bohaterów Larssona zdaje się mieć zamknięte oczy. Larsson miał niewątpliwy talent do konstruowania świata w sposób, który porywa czytelnika i nie pozwala mu się z niego wydostać, a jego Trylogia „Millennium” to nieliczne z tych książek, o których myśli się jeszcze długo po skończeniu lektury.