Dziewczyny, które zaginęły recenzja

Stafferbury w hrabstwie Wiltshire to niewielkie, angielskie miasteczko, które kryje nieproporcjonalnie wielkie tajemnice. Jenna Halliday, dziennikarka BBC, przygotowuje podcast o tajemniczym wypadku sprzed dwudziestu lat. Cztery nastolatki, Olivia, Sally, Tamzin i Kate, wracały z sowicie zakrapianej imprezy. Pogoda nie sprzyjała nocnym podróżom samochodem. Kiedy znienacka na ich drodze pojawiła się postać, kierująca autem Oliva wpadła w popłoch i doszło do wypadku. Gdy dziewczyna ocknęła się w rozbitym pojeździe, okazało się, że jest zaklinowana pod kolumną kierownicy, a po jej przyjaciółkach nie ma ani śladu. Mimo długotrwałego śledztwa, nigdy nie udało się ich odnaleźć. Społeczeństwo ciężar winy zrzuciło na Olivię, która od tej pory wraz z matką żyła na uboczu, unikając oceniającego towarzystwa innych mieszkańców.

Kiedy Jenna pojawia się w miasteczku i zaczyna drążyć temat, wszystko wskazuje na to, że komuś wyraźnie nie na rękę jest jej prywatne śledztwo. Groźby, nieprzychylne spojrzenia, to tylko namiastka tego, co może ją spotkać.

"Dziewczyny, które zaginęły" to intrygujący thriller psychologiczny, który na każdym etapie czytania wywołuje głęboki niepokój. Jest tu tak wiele postaci, które zdają się skrywać w sobie mrok, że wytypowanie kogoś, kto rzeczywiście ma jakąś wiedzę na temat zdarzeń sprzed lat jest prakycznie niemożliwe. Duszna, małomiasteczkowa atmosfera, aż wylewa się ze stron książki. Przesycona tajemnicami, najprawdopodobniej balansującymi na granicy prawa, historia Olivii i jej zaginionych koleżanek nie daje o sobie zapomnieć na długo po odłożeniu lektury. Czy dziewczyny upozorowały to wszystko, aby wyrwać się z dotychczasowego życia? Czy ktoś zaplanował zbrodnię doskonałą? A może komuś wpływowemu zależy, by prawda nigdy nie ujrzała światła dziennego? Możliwych odpowiedzi jest wiele, tak jak wiele jest osób budzących podejrzenia. Wierz mi, że sięgając po tę książkę, nie odłożysz jej dopóty, dopóki nie dotrzesz do rozwiązania tej mrocznej tajemnicy, snującej się po ulicach miasteczka Stafferbury od dwóch dekad.