Eiger Wyśniony recenzja

Czy kiedyś pragnąłeś czegoś bardzo mocno? Tak mocno, że byłeś gotów na każde poświęcenie? Nawet za cenę śmierci…? Oni tak. A mowa o alpinistach.

Jon Krakauer –amerykański alpinista, dziennikarz i pisarz, jak nikt inny poprowadzi nas w świat ekstremalnych historii osób, które ponad wszystko pokochały góry. Autor takich książek jak „Wszystko za życie”, czy „Wszystko za Everest”, mnie dał się odkryć w publikacji pod tytułem „Eiger wyśniony”. Książka ta, to próba wyjaśnienia mitów na temat szeroko pojętego alpinizmu. To także próba odpowiedzi na pytanie -dlaczego ludzie chcą zdobywać szczyty? Oraz jak wiele odcieni ma wspinaczka górska –od nudy począwszy, a skończywszy na adrenalinie.

Dwanaście odrębnych historii. Każda traktująca o nowym zagadnieniu. Co je ze sobą łączy? Góry, wspinaczka i wszystko, co z tym związane. Jest i o narodzinach sportu zwanego boulderingiem (wspinanie się na głazy), jest o Ścianie Śmierci (północna ściana Eigeru), która pokonała setki alpinistów, jest o silnym wietrze, który topi lód i sprowadza lawiny, a nawet sprzyja samobójstwom –foehn –tak się owy wiatr nazywa, jest i o tym, że zamarznięte wodospady, takie jak Wowie Zowie stały się obiektem wypraw, jest o kanioningu, czyli zdobywaniu nieodkrytych kanionów Mogollon. O uwięzionych w namiocie i ich pomysłowych rozwiązaniach na nudę. Niby namiot mały, niby prowiantu niewiele, a rozrywek bez liku –liczenie nici w zadaszeniu, gra w wymyślony monopol, konwersacje, kłótnie. Jest też o sporze o najwyższą górę świata. Czyżby wszyscy wspinali się na niewłaściwą…? Everest, Anye Machin, czy K2 –która wygra pomiarowy wyścig? I jest także o kurorcie, gdzie ekstremalne sporty zimowe takie jak: zloty ze szczytów gór na paralotniach, zjazdy na nartorolkach, nie są zakazane, a wręcz pożądane. Nie sposób wymienić wszystkiego. Mnogość ciekawych tematów jest imponująca. Muszę przyznać, iż ja –laik w sprawach górskich wędrówek i wspinaczek, dosłownie zaczytałam się w tych historiach.

Warto zwrócić uwagę, iż książka jest tak napisana, że przypadnie do gustu zarówno amatorom, jak i pasjonatom alpinizmu. Nie przytłacza nadmierną ilością faktów oraz specjalistycznego nazewnictwa, ale i nie omija ważnych, kluczowych dla rozdziału spraw. Z pewnością jest to lektura pełna uwielbienia dla wspinaczki wysokogórskiej, pokazująca, jak bardzo można się poświęcić, żeby zdobywać szczyty. Kiedy czytasz fragment taki jak ten: „Ciała tych, którzy spadli –czasami znajdowano je wiele lat później –były wysuszone i rozczłonkowane. Zwłoki jednego z włoskich alpinistów wisiały na linie –niedostępne, lecz widoczne z dołu –przez trzy lata, okryte lodową skorupą w zimie i kołysane wiatrem w lecie”, myślisz sobie -przerażające. Ale dla nich –wspinających się –góry to nieraz całe życie – a ponoć jakie życie, taka śmierć…

Książka przywodzi na myśl coś jakby pamiętnik, dziennik z podróży. Ma dość ciekawą formę –lekko zaokrąglone krawędzie kartek, zapinana niczym teczka, w środku przyklejone na klej zdjęcia i rozkładany plakat północnej ściany Eigeru. Jeśli do tego dołożysz wszechobecny klimat autentyczności i przystępny język, zgrabnie podane fakty, nazwiska i daty, to otrzymasz książkę po którą z pewnością sięgnąć warto.

Mówiąc pół żartem, pół serio -zakochałam się w górach! Jedyne, co mnie powstrzymuje przed wspinaczką, to brak doświadczenia, sprzętu, pieniędzy, lęk wysokości i słaby żołądek, gdyby nie to, już bym marzyła o Eigerze… Na dzień dzisiejszy pozostaje mi lektura. Wyjątkowa lektura, bo na pewno jeszcze nie raz powrócę do książki „Eiger wyśniony”.