Uciekaj, ukryj się, walcz recenzja

W jednej z ostatnich książek Nory Roberts został poruszony wątek ataku terrorystycznego. Pamiętam, że poczułam się wtedy rozczarowana, bo Nora jak to Nora skoncentrowała się na obyczajowej stronie książki traktując zamach bardzo powierzchownie. Pomyślałam wtedy, że z chęcią sięgnęłabym po coś, co skupia się wyłącznie na silnych emocjach związanych z atakiem, porwaniem, negocjacjami. Chciałam to mam.
Autorka z dorobkiem ponad dwudziestu książek na swoim koncie (więc już nie amator) przygotowała pozycję z godnym pomysłem, lecz czy wykonanie było równie udane?

Wyobraź sobie, że wybierasz się z chłopakiem do kina, z mamą na zakupy, ze znajomymi po zajęciach idziecie do galerii nieco się powłóczyć lub po prostu porozmawiać, usiąść i zjeść coś niekoniecznie zdrowego. Twoją sielankę przerywa wystrzał, a po nim kolejne. Ludzie wpadają w popłoch, uciekają w panice potykając się o tych, którzy zabici lub ranni leżą już na podłodze. Wkrada się chaos, zamaskowani ludzie z bronią celują na oślep. Stoisz jak sparaliżowany i nie wiesz co robić: zostań i walcz czy może uciekaj i próbuj się ukryć, uchylić przed śmiercią? Tak właśnie zaczyna się książka April Henry - z przytupem i bez zbędnych wstępów.

Choć akcja może wydawać się napięta niczym barania torba i od pierwszej do niemal ostatniej strony autorka bombarduje czytelnika pełnymi emocji wydarzeniami to ja niestety odebrałam te emocje jako nieadekwatne. Postacie zastosowane na użytek książki są bez wyrazu i bez polotu, niejednokrotnie próbujący wykazywać się heroizmem, lecz mający sporo za uszami.
Terroryści mają dwie lewe ręce i w sumie może się wydawać, że błądzą niczym dzieci we mgle - nie ma w nich zdecydowania, którym bez wątpienia musi definiować się czarny charakter, jeśli już decyduje się na tak radykalne kroki, niezależnie od tego jakie intencje popchnęły go do karygodnych czynów. Ciężko było mi utożsamić się z jakimkolwiek bohaterem, a dla mnie to wyznacznik dobrej książki - żadna postać nie wzbudziła we mnie krzty sympatii czy współczucia, a nawet złości, choć przy tego typu zbridniach mogłoby się wydawać, że emocje są gwarantowane. Zamysł na książkę może i autorka miała dobry, wykonanie niestety mocno mnie rozczarowało.