Egzekucja recenzja

Remigiusz Mróz nie przestaje mnie zaskakiwać. Bez wątpienia jest autorem, którego książek mam i przeczytałam najwięcej, mimo to nigdy nie wiem, czego mam się spodziewać, otwierając kolejną jego powieść.

Seria z Joanną Chyłką jest dla mnie szczególnie ważna i wyjątkowa. To od niej zaczęła się moja przygoda z Mrozem. Gdy sięgałam po "Kasację", wydanych było sześć tomów, na pewno nie spodziewałam się wtedy, że czternasty będzie mnie fascynował tak samo jak pierwszy. A może i nawet bardziej. Wszak teraz to już nie tylko zadrukowane strony, to historia, która ożyła w mojej głowie i sercu. Mam to szczęście, że warszawskim prawnikom nie oparli się też moi znajomi i często w rozmowach na zupełnie inne tematy pojawiają się nawiązania czy wręcz cytaty. Dzięki serialowi grono odbiorców zwiększyło się o kolejne osoby, a bohaterowie zyskali "realne" twarze. Przyznam, że początkowo kręciłam nosem na widok obsady, ale po czterech sezonach jestem pod ogromnym wrażeniem kreacji aktorskich.

Nie sposób napisać recenzji "Egzekucji" bez uniknięcia spojlerów. Z drugiej strony nie sądzę, by czytał ją ktoś, kto nie zna tej serii. Postaram się jednak nie wchodzić w treść i skupić się na moich odczuciach, choć one też mogą być mocno sugestywne.

Przede wszystkim nie jest to tom prawniczy. Wielokrotnie wszystko kręciło się wokół procesu i sądowej batalii, tym razem jednak na pierwszym miejscu jest życie prywatne głównych bohaterów. Byłam zaskoczona tym, że Mróz tak poprowadził fabułę i nie mam tu na myśli wydarzeń, a emocje nim towarzyszące. Nie spodziewałam się, że czytanie Chyłki doprowadzi mnie do łez i że to właśnie w niej odnajdę najpiękniejszy cytat o miłości. Nie sądziłam, że będą mną targały tak sprzeczne uczucia, że będą się zmieniać z każdą kolejną stroną. Uwielbiam główną bohaterkę od pierwszego tomu i choć ciągle ewoluuje, to autorowi niezmiennie udaje się zachować jej najważniejsze cechy, te, które czynią ją postacią tak wyrazistą. Wobec Chyłki nie można być obojętnym, kocha się ją albo nienawidzi, ja zdecydowanie zaliczam się do tej pierwszej grupy i już nie mogę doczekać się piętnastego (!) tomu, zwłaszcza że tak wiele wątków jest otwartych i część pytań, które zrodziły się jeszcze przy "Afekcie", pozostała bez odpowiedzi.

Moje 8/10.